De watertoren aan de Nispensestraat is in 1916 gebouwd door de Maatschappij tot Bouw en Exploitatie van Gemeentebedrijven (MABEG) te Utrecht in opdracht van de gemeente Roosendaal.
Dit was echter niet de eerste watertoren van Roosendaal. Als eerste plaats in West-Brabant, vóór Breda (1894), Bergen op Zoom (1899) en Halsteren (1907, een particuliere toren voor de psychiatrische inrichting daar), had men in Roosendaal al in 1887 een watertoren in gebruik genomen.
Die eerste watertoren stond ook aan de Nispensestraat, zoals op de foto is te zien, waar ze beide nog op staan. Op 26 mei 1887 werd de eerste waterleiding officieel in gebruik genomen, die nog particulier werd geëxploiteerd. De bovenkant van deze watertoren was van hout. In 1910 begon de gemeente plannen te maken voor een eigen gemeentelijk waterleidingbedrijf. In 1912 kwam het pompstation gereed en in 1913 het machinegebouw en machinstenwoning.
Na de voltooiing van de watertoren in 1916, kon het gemeentelijk waterleidingbedrijf in 1917 van start. Het ontwerp van de toren was van de hand van Hidde Halbertsma. Hij was in deze tijd technisch directeur van MABEG. In die functie heeft hij ook de watertorens van Leeuwarden, Meppel, Roermond en in Noord-Brabant van Tilburg ontworpen.
Het uiterlijk van de Roosendaalse toren doet vrij negentiende-eeuws aan, terwijl de constructie zelf al meer van de moderne tijd is. De toren heeft namelijk een betonskelet, terwijl de geledingen zijn opgevuld met baksteen. De begane grond is gepleisterd en heeft een uitstekende plint. De schacht van de toren is achtkantig en telt vier geledingen. Daarbovenop staat het uitkragend reservoir, bekroond door een spits. De bovenste geleding wordt afgesloten door segmentbogen.
Het ronde waterreservoir is eveneens uitgevoerd in beton met inwendig een betonnen vlakbodemreservoir. De toren wordt bekroond door een koperen spits met piron. De toegangsdeur staat in een monumentale omlijsting. In het boogveld daarboven is een wapenschild aangebracht, op de latei daaronder staat ANNO/WATERTOREN/1916.
Na de buitenwerkingstelling midden jaren 1970 is de toren rond 2000 grondig verbouwd. Er zijn vier appartementen in gekomen, met een inpandig trappenhuis. Een voorstel voor een trappenhuis aan de buitenkant vond geen genade in de ogen van de monumentencommissie. De watertoren is een gemeentelijk monument vanwege de architectuurhistorische elementen van Zakelijkheid en Neo-Renaissance én vanwege het materiaalgebruik.
In het kader van 200 jaar stadsrechten voor Roosendaal in 2009 verschenen er gelegenheidspostzegels, waarop ook de watertoren figureert.
Dit was echter niet de eerste watertoren van Roosendaal. Als eerste plaats in West-Brabant, vóór 
Na de voltooiing van de watertoren in 1916, kon het gemeentelijk waterleidingbedrijf in 1917 van start. Het ontwerp van de toren was van de hand van Hidde Halbertsma. Hij was in deze tijd technisch directeur van MABEG. In die functie heeft hij ook de watertorens van Leeuwarden, Meppel, Roermond en in Noord-Brabant van 
Het uiterlijk van de Roosendaalse toren doet vrij negentiende-eeuws aan, terwijl de constructie zelf al meer van de moderne tijd is. De toren heeft namelijk een betonskelet, terwijl de geledingen zijn opgevuld met baksteen. De begane grond is gepleisterd en heeft een uitstekende plint. De schacht van de toren is achtkantig en telt vier geledingen. Daarbovenop staat het uitkragend reservoir, bekroond door een spits. De bovenste geleding wordt afgesloten door segmentbogen.
Na de buitenwerkingstelling midden jaren 1970 is de toren rond 2000 grondig verbouwd. Er zijn vier appartementen in gekomen, met een inpandig trappenhuis. Een voorstel voor een trappenhuis aan de buitenkant vond geen genade in de ogen van de monumentencommissie. De watertoren is een gemeentelijk monument vanwege de architectuurhistorische elementen van Zakelijkheid en Neo-Renaissance én vanwege het materiaalgebruik.
