In 1974 kreeg ik van mijn ouders bovenstaande polis van de “Eerste Roomsch-Katholieke Levensverzekering Mij. De polis was één maand na mijn geboorte afgesloten in juli 1944.
Mijn ouders woonden in Nieuw borgvliet bij Bergen op Zoom. En op het moment van afsluiten werd er hevig gevochten door Duitsers en Canadezen om de Kreekrakdam. Op 20 kilometer van mijn ouderlijke woning. De eerste vraag is dan: hadden mijn ouders niets anders aan hun hoofd dan het afsluiten van een verzekering?
Er zijn meer vragen, maar die hebben niets met de Wereldoorlog te maken. De premie was 15 cent per maand = 1,80 gulden per jaar. De looptijd van de verzekering was 30 jaar. Totaal betaald: 54 gulden. En wat krijg ik bij overlijden voor die inspanning van mijn zorgzame ouders? 100 hele guldens. Voorwaar, in 1944 lijkt dat een mooi rendement.
Echter: waar rond 1950 het gemiddelde netto inkomen per maand rond 200 gulden was, daar was dat gemiddelde rond 1970 al 672 gulden netto per maand (bron: internet Modaal Inkomen).
De tweede polis is van mijn vrouw. Afgesloten in 1953, drie jaar na haar geboorte in Vlaardingen. Haar verzekering had een looptijd van 25 jaar. Premie: 9 cent per week = 4,68 per jaar = 117 gulden na 25 jaar. Uitbetaling bij overlijden 200 gulden.
Het stelt allemaal niets voor als in 2020 het gemiddelde maandinkomen al richting 2000 euro (= 4400 gulden !) gaat.
Verzekeringsproduct
Ik weet nog, dat de premie voor de vijf kinderen van ons gezin opgehaald werd door een man, die op de hoek van de Balsebaan in Bergen op Zoom woonde. Een aardige man, die voor een bak koffie graag even wilde blijven kletsen. Maar volgens mij is daar alles mee gezegd. En is de gewone man een verzekeringsproduct aangesmeerd waarvan hij de consequenties niet kon overzien.
Stel, dat je die verzekeringsboeven de 100 of 200 gulden uitkering niet gunt. Dan is het nog een aardige klus om uit te vinden waar die maatschappijtjes gebleven zijn. Want die Eerste Roomsch-Katholieke Verzekering als de Verzekeringsbank Victoria zijn lang geleden al opgegaan in een andere verzekeraar.
Tegenwoordig kun je op internet uitzoeken waar je de centjes van jouw ouders kunt opvragen. Als je de puf nog hebt voor de paar euro, die het oplevert.
Aanvulling:
Onlangs sprak ik een oud-verzekeringsagent over bovenstaande polissen. Zijn reactie was: “mensen sloten deze polissen af, omdat ze zich schaamden als ze voor een begrafenis hun hand moesten ophouden.” Reden om eens op internet te zoeken of zijn stelling juist is. Het eerstgevonden aanknopingspunt is dat bij mensen, die in armoede leven, de kindersterfte (kinderen tot 5 jaar) hoger is als bij welvarender mensen. Het tweede aanknopingspunt is een grafiek van Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde. Daar zie ik een flinke piek in de kindersterfte tussen 1940 en 1950. In de genoemde periode hadden ouders dus een duidelijke reden om een verzekering af te sluiten op het leven van hun kinderen.
Marilou Nillesen
bhiczei op 5 augustus 2021 om 12:53
Volgens mij duikt nu menigeen in die ondersta la van de kast, op zoek naar deze papieren. Mooi en herkenbaar verhaal, Jan!
Willem Kruf
zei op 6 augustus 2021 om 20:03
Beste Marilou en Jan,
ik hoefde niet in de onderste la van de kast te duiken. Ik heb nog een in lay-out prachtig polisblad van N.V. Verzekeringsbank "Moira" van 1 januari 1953. Mijn vader verzekerde toen
- ik was 14 dagen oud - op mijn leven een bedrag van 200 gulden. Bij mijn overlijden wordt het bedrag uitbetaald aan de ouders. Inmiddels is de polis overgenomen door Axent, 100% dochter van Aegon. en de begunstigden zijn gewijzigd. Als ik overlijd krijgen mijn twee kinderen terstond samen een niet weg te cijferen uitkering van 92 euri. Ik weet echter niet of over dat fikse bedrag nog belasting moet worden betaald. Ook een bedrag dat als ik nog lang leef niet toereikend is voor twee kopjes met cake en een borrel bij mijn uitvaart.
Marilou Nillesen
bhiczei op 8 augustus 2021 om 20:47
Aha, dan heb jij je zaakjes vast zeker prima op orde, Willem ;) Toch vind ik het een wrang idee dat mensen destijds zo - met goede intenties - gespaard hebben voor iets dat nu zo weinig voorstelt.
Jan de Crom
zei op 8 augustus 2021 om 22:06
Ik heb intussen door die verzekeringsagent wat meer begrip gekregen voor de looptijd van de polissen in vergelijking met de kritieke fase waarvoor ouders de verzekering afsloten. Ook in de beschreven periode was de stelling: "als een kind het de eerste vijf jaar redt, dan is er een grote kans dat het verder ook wel goed gaat." Maar ja, de premie in een looptijd van vijf jaar proppen, pakt een stuk duurder uit als in een looptijd van 25 - 30 jaar. Met de vermelde premies over 25 - 30 jaar kostte het een verzekeringsmaatschappij een hoop geld als het kind binnen vijf jaar stierf.
Maar als kind, dat de eerste vijf jaar wel overleefd heeft, blijft het wringen dat er bij die verzekeringsmaatschappijen zoveel geld op een plank ergens achteraf ligt wat door niemand meer geclaimd wordt.
Mijn ouders woonden in Nieuw borgvliet bij Bergen op Zoom. En op het moment van afsluiten werd er hevig gevochten door Duitsers en Canadezen om de Kreekrakdam. Op 20 kilometer van mijn ouderlijke woning.
De tweede polis is van mijn vrouw. Afgesloten in 1953, drie jaar na haar geboorte in Vlaardingen. Haar verzekering had een looptijd van 25 jaar. Premie: 9 cent per week = 4,68 per jaar = 117 gulden na 25 jaar. Uitbetaling bij overlijden 200 gulden.
