Geboren onder de rook van Rotterdam maar voor altijd verbonden aan Oisterwijk. “Als ik in het weekend langs het Oude Raadhuis aan De Lind loop, kijk ik altijd even omhoog naar het raampje waar de VVD-fractie destijds zat. Daar heb ik het politieke handwerk geleerd. En zie nu waartoe het heeft geleid.” Demissionair minister van Infrastructuur en Waterstaat Cora van Nieuwenhuizen blikt met veel genoegen terug op de start van haar politieke carrière.
Cora van Nieuwenhuizen, Martijn Beekman Rijksoverheid.nl
Aan het begin van deze werkweek zat ze nog digitaal aan tafel met onder andere klimaatgezant John Kerry bij de Climate Adaptation Summit, de eerste wereldtop over klimaatverandering. Maar voor een gesprek over haar band met Oisterwijk neemt Cora van Nieuwenhuizen geduldig de tijd. Terug naar de plaats waar haar politieke loopbaan begon.
Emoties
“Moeten wennen in Oisterwijk? Nee hoor, ik heb me daar altijd als een vis in het water gevoeld. Ik heb best een goed taalgevoel dus ik kon al snel mee kletsen.” Om haar nieuwe woonomgeving beter te leren kennen, stapt ze eind jaren tachtig in de lokale politiek. Als burger commissielid proeft ze voor het eerst van het plaatselijk bestuur. Een tumultueuze tijd als raadslid volgt, want de herindeling van Oisterwijk met Moergestel en Heukelom zorgt voor veel emoties. “Een heel leerzame periode”, blikt ze terug.
“Je kunt wel concluderen dat die stap naar de politiek voor mij goed heeft uitgepakt”, zegt ze met een lach. “Maar ik kan niet langs het oude raadhuisje lopen zonder naar dat raampje te kijken. Dan komen de herinneringen vanzelf weer boven, en dat blijft voor mij iedere keer een genoegen.” Het openluchtzwembad het Staalbergven, het openluchttheatertje, de Joodse begraafplaats – het waren allemaal dossiers die voorbij kwamen in haar Oisterwijkse periode. “Het is mooi te zien dat je daadwerkelijk resultaat kunt boeken, als je je daar sterk voor maakt.”
Rotterdams puin
Geschiedenis is overal, als je er oog voor hebt, weet Van Nieuwenhuizen. Regelmatig wandelt ze over paden bij Oisterwijkse Bossen en Vennen die verhard zijn met Rotterdamse puin; restanten van het bombardement van 14 mei 1940 van deze zwaar getroffen havenstad. Als de Duitse bezetter in 1943 een munitie-depot in de Oisterwijkse bossen bouwt, zijn er verharde paden nodig om te voorkomen dat de vrachtwagens wegzakken in de zachte bosgrond. Het Rotterdamse puin biedt uitkomst.
“Het bijzondere vind ik dat die geschiedenis mijn twee verblijfplaatsen – door de week in Rotterdam, in het weekend Oisterwijk – zo aan elkaar verbindt. Dat puin is ook nog steeds zichtbaar en herkenbaar in de paden, ik kan daar niet overheen lopen zonder stil te staan bij die zwarte bladzijde uit de Rotterdamse geschiedenis. Het laat je beseffen hoe nietig je in feite bent, een klein onderdeel van een groter geheel.”
Maar waar het kan, probeert Van Nieuwenhuizen een stempel te zetten. En niet zonder resultaat want zij is – begin jaren 2000, dan nog als Brabants Statenlid – de eerste die een amendement indient om ook industrieel erfgoed in aanmerking te laten komen voor subsidie. “Tot die tijd was dergelijk geld bestemd voor molens, kerken en kloosters. Maar het amendement is aangenomen en zo komt het onder meer dat de oude leerfabriek, de KVL, zo mooi is gerenoveerd. Ik ben blij dat ik dat zetje heb kunnen geven. Dat maakt voor mij politiek zo mooi, je kunt daadwerkelijk iets betekenen. In feite iets toevoegen aan de geschiedenis ja.”
Geschiedenis is overal, als je er oog voor hebt, weet Van Nieuwenhuizen. Regelmatig wandelt ze over paden bij Oisterwijkse Bossen en Vennen die verhard zijn met Rotterdamse puin; restanten van het bombardement van 14 mei 1940 van deze zwaar getroffen havenstad. Als de Duitse bezetter in 1943 een munitie-depot in de Oisterwijkse bossen bouwt, zijn er verharde paden nodig om te voorkomen dat de vrachtwagens wegzakken in de zachte bosgrond. Het Rotterdamse puin biedt uitkomst.
