In 1228 verleende de Sint-Jacobsabdij te Luik aan Arnoud Stapart toestemming om op deze plaats een molen op te richten. Later kwam de molen in het bezit van de Abdij van Postel. Na 1648 werd alle kloosterbezit in Staats-Brabant onteigend door de Staten-Generaal van de Republiek.
Westerhovense watermolen, c. 1910. Foto: RHCe
Daardoor kwam de molen onder het beheer van de Raad en Rentmeester-Generaal der geestelijke goederen uit naam van de Raad van State (als uitvoerend orgaan van de Staten-Generaal). In 1757 verkocht “Domeinen” de molen aan particulieren, te weten aan Arnoldus Heuvelmans, een telg uit de gelijknamige molenaarsfamilie.
In 1797 kwam de molen in het bezit van de familie Aarts. Arnoldus Aarts verkocht de molen in 1805 aan de gemeente Westerhoven, die de molen liet herstellen en weer verpachtte. In 1817 werd een tweede paar stenen geïnstalleerd voor het malen van boekweit. Omdat rond 1820 de pachtprijzen daalden en de erfpacht die de gemeente schuldig was gelijk bleef, begon men erop toe te leggen. Vandaar dat de gemeente uiteindelijk de molen in 1837 aan Rombout Keunen verkocht.
Westerhovense watermolen, c. 1910. Foto: RHCe
In 1892 werd een oliemolen toegevoegd. Het stampwerk daarvan werd met een stoommachine aangedreven. In 1917 werd de productie stopgezet, terwijl voor het malen van koren in dat jaar een dieselmotor werd ingezet. Tien jaar later werd de oliemolen afgebroken.
In 1950 stopte ook het malen van graan. De molenaar verkocht zijn maalvergunning aan de Boerenbond en trad daar in dienst. De molen werd in 1951 gesloopt.
In 1972 werd de Keersop genormaliseerd, dat wil zeggen, rechtgetrokken. Het molenwiel kwam buiten de loop van de beek te liggen en werd volgestort.
