Pompstation Macharen

Deze foto is gemaakt in 1953, het jaar waarin mijn ouders van Oss naar Macharen zijn verhuisd. Mijn vader was kort daarvoor aangesteld als hoofdmachinist op dit pompstation en ons gezin ging wonen in de dienstwoning tegenover het pompstation.

In die tijd was dat nodig, omdat veel werkzaamheden handmatig moesten worden uitgevoerd en bij storingen direct moest kunnen worden gehandeld. Ook ’s avonds en in het weekend was er iemand paraat, want er moest altijd water uit de kraan komen. Wat tegenwoordig automatisch en door computers gestuurd wordt, ging toen heel anders.

In het filtergebouw (het rechtergedeelte op de foto) werd het opgepompte grondwater gesproeid en gefilterd in filterbakken. Voor deze filterbakken stond een groot aantal afsluiterkranen. Dat waren net autostuurwielen die gedurende het filterproces meerdere keren met de hand open- en dichtgedraaid moesten worden.

Soms, als er brand was in de omgeving, kreeg mijn vader een telefoontje van de brandweer en dan moest hij hals over kop naar de “overkant” om er voor te zorgen dat er voldoende druk was op de waterleiding, zodat de brandweer ver genoeg kon spuiten. Heel soms mochten wij dan mee helpen om deze afsluiters open en dicht te draaien!

Het linker gedeelte van het gebouw op de foto was het pompgebouw, waar een aantal grote pompen stonden die de druk in de hoofdleidingen moesten opvoeren als er meer vraag naar water was. Er was ook een huistelefoon met zo’n draaislinger als bij een oude koffiemolen waarmee mijn moeder naar de overkant belde als het eten klaar was. Ze draaide dan een keer kort en een keer lang. Ze draaide ook wel eens twee keer kort maar ik weet niet waar dat voor was . . .

Ik had op dat moment drie broers en daar zijn in de loop der jaren nog vier zusjes en een broer bij gekomen. Wij, de vier oudste jongens, sliepen in stapelbedden allemaal op een kamer. Wij hebben daar in de polder een geweldige jeugd gehad. We moesten vaak wel een end fietsen naar school, maar de vrijheid en de ruimte van de polder was voor ons een groot speel terrein.

De enigen die in de eerste jaren bij ons aan de deur kwamen waren Ouwens uit Megen met een door een paard getrokken melkkar en Piet den Bakker met zijn mand met mik op de fiets.

Mijn ouders kwamen allebei uit de stad en vooral mijn moeder heeft de eerste jaren moeite gehad om aan dit polderleven te wennen. Ik kan mij nog herinneren dat de eerste nacht in ons nieuwe huis ook de nacht was van de overstromingen in de provincie Zeeland.

De dienstwoning stond midden tussen de bomen waardoor de loeiende stormwind nog kwaadaardiger klonk dan hij toch al was. Mijn broers sliepen net als ik die nacht als roosjes, maar mijn ouders hebben geen oog dicht gedaan. Toen de dag daarna duidelijk werd wat er die nacht in de provincie Zeeland gebeurd was, wilde ons mam terug naar Nijmegen.

Regelmatig wandelen wij nu door het waterwingebied langs de plek waar we lang geleden woonden en slootje sprongen. Van de gebouwen op de foto en van de dienstwoning is niets meer over, maar de bomen zijn er nog, net als het soort van van heimwee gevoel naar die tijd.

De familiefoto is gemaakt voor de dienstwoning uit circa 1955 en op de foto hierboven van de binnenkant van het pompgebouw staat rechts mijn vader. Deze foto is van rond 1979, kort na zijn zilveren jubileum.