
Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.
Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)
Meer informatie over de chat-service? Klik hier
Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.
Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)
Meer informatie over de chat-service? Klik hier
Maartje van de Wetering naast het fietspad waarover ze dagelijks naar de middelbare school reed foto's: Suus Heersema |
Van 1998 tot 2004 fietst Maartje dagelijks zeven kilometer heen, en zeven kilometer terug, voor een groot deel over de Kaathovensedijk. "Maar één keer kwam ik te laat, omdat ik een klein poesje vond. Daarmee ben ik verder lopend naar school gegaan, waar het werd opgehaald door de Dierenambulance. Ik kwam er op school mee weg, waarschijnlijk ook omdat ik altijd een brave Harrie was", vertelt ze, gevolgd door een schaterlach.
"Bij een bijzondere plek moest ik direct aan deze route denken. In feite maar een klein eindje maar een mooi moment van reflectie. Ik deed er een half uurtje over. Het zijn veel open vlaktes en vaak had ik 's ochtends wind tegen. En natuurlijk was die ‘s middags weer gedraaid. Sommige winters heb ik het ook echt héél koud gehad en dan trok ik panty's aan, ónder mijn broek, om nog een beetje warm te blijven.”
Het fietsen betekent voor de scholiere uit Vinkel niet alleen maar afzien. “Het was ook wel lekker, zeker als je terug naar huis ging: even uitwaaien, de frisse wind om je heen en door je hoofd en je gedachten. Een half uur in je eigen wereld. Ik mis dat nu wel. Ik fiets in Amsterdam wel terug naar huis maar daar moet je constant op je hoede zijn; ogen van voren en van achteren hebben om het verkeer en de toeristen in de gaten te houden. Dat heb je op weg naar Vinkel niet nodig", lacht ze.
Staand op de trappers droomt Maartje van wat ze nu doet. "Ik dacht ook aan huiswerk, cijfers en jongens, hoor; alles wat belangrijk is voor een puber. Ik was nogal streng voor mezelf, wilde overal de beste in zijn. Lichtelijke zelfkastijding zou je het ook kunnen noemen. Maar dat ik naar de toneelschool zou gaan, stond voor mij als een paal boven water." Maar één keer sloeg de twijfel toe, of ze dat wel zou kunnen. "Toen ben ik in paniek naar de decaan gegaan - tevens leraar Duits - en die zei toen: 'ach, anders ga je toch Duits studeren'. Dat vond ik heel geruststellend. Ik vind Duits nog steeds een prachtige taal. Kennelijk was dat precies de juiste manier om mij weer rustig te krijgen."
Maar dit goedbedoelde advies blijkt niet nodig. Kersvers van de middelbare school doet ze auditie bij de Amsterdamse Toneelschool en Kleinkunstacademie, en wordt aangenomen. "Een tussenjaar kwam gewoon niet in mijn vocabulaire voor. Zat ik daar als jonkie tussen 23 anderen, die óók allemaal iets op de planken wilden. Maar die waren al op wereldreis geweest, of hadden in films gespeeld, of een andere studie gedaan. Iedereen leek mondiger, wereldwijzer. Even schoot toen iets van twijfel door mijn hoofd. Dat duurde maar even hoor, toen vond ik steeds meer mijn draai. Zo'n toneelschool is ook de aanzet van een blijvende zoektocht naar jezelf. Daar ben ik nog steeds mee bezig; dat hoort waarschijnlijk ook bij het vak."
(het verhaal gaat verder onder de foto)
Als ze nog maar 22 jaar is, heeft ze haar diploma voor de toneelschool al op zak, sámen met een vast contract bij het
Noord Nederlands Toneel in Groningen. Daarna volgt een stroom aan uiteenlopende producties, van theater - Hamlet en Medea - tot films als Daglicht en Mannenharten 2 en tv-series waaronder Divorce. "Weet je wat best opmerkelijk is? Van nature ben ik best verlegen maar zet mij op een podium en ik voel me er thuis. Soms denk ik bij repetities wel eens: o jee, gaat dit wel goed? Maar inmiddels weet ik: zet er een lampje op en hop, er komt iets speciaals naar boven. Een extra laagje magie.”
“Wat me opvalt, is dat je in de theaterwereld heel veel Brabanders tegenkomt. Dat komt volgens mij door het bloeiende verenigingsleven hier. Van harmonie en fanfare naar muziekschool tot het kinderkoor in de kerk: als je het wil, dan kun je je hier op allerlei manieren uitdrukken. Met dat expressieve lopen we hier wellicht niet meteen voorop, maar als je het in je hebt, komt het er wel uit. Die ruimte en mogelijkheden zijn er volop. Dan blijft het niet bij dromen op de fiets, dan sla je je vleugels uit en dan ga je gewoon.”
Lees meer verhalen van Bekende Brabanders