Tot aan zijn trouwen had hij in Vrijhoeve Capelle gewoond, dus was de streek hem goed bekend. Dat bleek wel toen hij op 12 februari 1867 voor het gerechtshof in Den Bosch terechtstond. Voor maar liefst negen inbraken en diefstallen kreeg de 48-jarige Huibert van den Assem de uitzonderlijk hoge straf van tien jaar opgelegd. Zestien getuigen kwamen opdraven wegens schade die zij direct of indirect hadden geleden.
Op 8 november 1866 drong hij binnen in een geitenstal die toegang verleende aan het woonhuis van Pieter van der Schans, waar hij veel leer stal dat daar opgeslagen lag, maar ook enkele koperen wasketels, laarzen, hemden, een kruiwagen en koperen gewichten. Een dag later vond Gerrit Corstanje in een wei in Loon op Zand een pak huiden die hij aan Van der Schans teruggaf. Kennelijk had Van den Assem die bij nader inzien niet nodig.
’s Morgens had de inbreker in de herberg van de weduwe Martens argeloos de kruiwagen, enkele hemden, een keteltje en een paar laarzen verkocht. Op 21 november brak hij in Kaatsheuvel in en wist daar vellen leer van Jacobus Bruins en Cornelis Tempelaars te verdonkeremanen. Ook nam hij wasgoed van de bleek van mevrouw Laros weg en op 29 november uit de woning van dominee Mathijs Wentink mooie en dure dingen. Zijn werkwijze bestond meestal uit het verbreken van vensters. De waardevolle spullen verkocht hij slim in Rotterdam aan Samuel Cohen en als onderpand aan Elisabeth van den Broek. Het leer wist hij in de herberg van mevrouw Van de Goor in Gorinchem te verkopen aan schoenmaker Van de Ven en looijer Dalm, respectievelijk voor 21 en 22 gulden.
Hij moest zijn straf uitzitten in de gevangenis te Leeuwarden. Wegens een poging om samen met vier anderen te ontsnappen moest hij zelfs nog zes maanden langer zitten. Zijn vrouw uit Rotterdam, Anna Stamkot, met wie hij in 1854 was getrouwd, vroeg in 1874 zonder succes gratie voor hem aan. Pas in 1877 mocht hij weer naar Rotterdam terugkeren.
Illustratie
De inbreker. Cartoon (bewerkt) van Leonard Raven-Hill, gepubliceerd in Punch Magazine, 11 feb. 1920 (bron: Wikimedia Commons, Publiek domein)
Marilou Nillesen
bhiczei op 26 februari 2020 om 20:11
Bedankt Klaas, ik kan me iedere keer weer verbazen over dit soort verhalen. Ook die poging tot ontsnappen intrigeert enorm. Het klinkt als een prof, die Huibert van den Assem. En tegelijkertijd getuigt het van enorme tragiek.
Op 8 november 1866 drong hij binnen in een geitenstal die toegang verleende aan het woonhuis van Pieter van der Schans, waar hij veel leer stal dat daar opgeslagen lag, maar ook enkele koperen wasketels, laarzen, hemden, een kruiwagen en koperen gewichten. Een dag later vond Gerrit Corstanje in een wei in Loon op Zand een pak huiden die hij aan Van der Schans teruggaf. Kennelijk had Van den Assem die bij nader inzien niet nodig.
