Zomaar een straat in Zeelst? Nou ja, laat ik beginnen met te zeggen dat het voor mij niet zomaar een straat was.
Het is de straat waar ik ben opgegroeid. Ik heb er mijn hele jeugd doorgebracht. Met andere kinderen uit de straat, en dat waren er veel, zo net na de oorlog. We gingen naar dezelfde Lagere School en in onze vrije tijd speelden we buiten, meestal gewoon op straat. Dat kon toen nog; er waren bijna geen auto’s. We vonden het heel gewoon, we wisten niet beter. In het begin was de straat nog een zandpad. Begin jaren 50 werd de Hoogstraat wel verhard met klinkers, er werden houten lantaarnpalen geplaatst en bomen (acacia’s) geplant. Het was op een gegeven moment een mooie laan.
Foto: Corry van Lieshout (16) in de Hoogstraat
Het was kort na de oorlog en de wederopbouw was in volle gang. Gelukkig hadden de meeste mensen wel werk, bij Philips of in de weverijen of bij de sigarenfabrieken. Maar breed had men het niet. Wel veel kinderen. Zo was dat in een katholiek dorp, waar de pastoor, de dokter, de schoolmeesters en nonnen hoog in aanzien stonden. De meeste mensen gingen ‘s zondags naar de kerk. Er werd gebeden voor het eten en ook op school, het Onze Vader en Wees Gegroet. Er was een katholieke jongensschool en een meisjesschool. De kleuterschool bij de nonnen was naast de kerk.
“We hebben een fijne jeugd gehad”, zei Jozef Oosterbosch een keer op de Hoogstraat reünie bij Sint Joris in januari 2003. Dat vond ik een mooie en onverwachte uitspraak. Dat hoor je tegenwoordig niet iedereen zeggen, dacht ik.
Jozef, we noemden hem vroeger Jufke, stelde voor dat we met de jeugd van vroeger eens vaker bij elkaar moesten komen. In juni van dat jaar hebben we dan ook gebiljart bij “De Kleine Man” met een stel ouwere jongeren, het was reuzegezellig. Vanaf december 2008 is die jeugd elk jaar bijeengekomen. Eerst alleen de jongens, later kwamen ook de meisjes erbij. Er kwamen veel verhalen los en ook foto’s over vroeger.
Het idee om wat over vroeger op te schrijven, kreeg ik, toen ik over een trouwcadeau voor mijn jeugdvriend Tonnie Kremers zat te piekeren. Ik dacht, wat is nou nog mooier dan een jeugdherinnering beschreven in een boek en geïllustreerd met foto’s van toen? Ik gaf hem het boekje over onze jeugd “Henkie en Tonnie”.
Dit verhaal is min of meer de inleiding van het boek “De Hoogstraat”, dat gaat over de jeugd van die straat in de jaren 50 en 60. Het schijnt zo te zijn dat de herinneringen aan de tijd van de jeugd steeds dierbaarder worden, zeker nu we een dagje ouder worden. Daarom ben ik doorgegaan om verhalen en foto’s te verzamelen van die tijd en hier en daar op de koffie te gaan bij oud-bewoners van de Hoogstraat, om wat verhalen over vroeger los te krijgen. Dat was reuzegezellig en vruchtbaar. Zo ontdekte ik bij Adje van de Heuvel na meer dan 60 jaar dat friet met een gebakken ei heel erg lekker is. En dat Giel goed mosselen kan koken.
Het is een feest van herkenning geworden. Het is geen hoogstaande literatuur, maar de eigen bijdragen van de mensen zijn geweldig boeiend om te lezen. Ook de foto’s doen die tijd weer herleven. Wat weten de mensen nog veel als je ze oude foto’s of leerlingenlijsten van de Lagere School voorlegt.
Het grijze verleden wordt weer opgefrist en het is een uniek boek geworden.
Dit verhaal is een ingekorte versie van het voorwoord in het boek De Hoogstraat in de 50-er en 60-er jaren (2013).
De straat waarin je opgroeit, is nooit zo maar een straat, Henk, dat verwoord je heel mooi. Wat bijzonder om al die dierbare jeugdherinneringen op deze manier in kaart te brengen. Wie weet, breng je anderen hiermee wel op ideeën ;)
Dank voor het delen!
Govert Hurkmans
zei op 26 november 2020 om 18:21
Ik kom uit Lierop een plaatsje ten zuid-oosten van Helmond.
Vroeger ging ik met mijn vader naar het archief van Helmond
hier lagen oude zuid willemsvaarders de voorloper van het
Einhovens dagblad.Zo is mijn interesse voor de verhalen en
gebeurtenissen uit het verleden ontstaan. En op het werk is mijn
leidinggevende lyrisch als het over het verleden van Zeelst gaat.
Misschien komen jullie ooit gegevens uit het verleden van Lierop tegen,
en kunnen we die dan uitwisselen. met vriendelijke groeten Govert Hurkmans.
Marilou Nillesen
bhiczei op 29 november 2020 om 09:26
Hallo Govert, bedankt voor je berichtje. Wat leuk dat je vader je al mee nam naar het archief! Was daar een speciale reden voor?
Ik weet niet zeker of je oproep om gegevens uit te wisselen is gericht aan Henk van Lieshout, of specifiek aan ons als archief. Mocht dat laatste het geval zijn: Lierop valt qua werkgebied onder het Regionaal Historisch Centrum eindhoven, dan zou je daar het beste een keertje kunnen gaan kijken: https://www.rhc-eindhoven.nl/
Maar mocht je vraag aan Henk zijn gericht, dan kan ik ook jouw mailadres naar hem doorsturen, met het verzoek contact op te nemen. Laat hier maar even weten of dat ook de bedoeling is.
