De katholieken van de Leur vielen in de Middeleeuwen onder de kerk van Etten, die op haar beurt weer onder de moederkerk van Gilze viel. Toen het gebied Etten later door de moernering aanmerkelijk in land en inwonerstal groeide, is Etten in 1316 afgescheiden van deze moederkerk en werd de kerk bevorderd tot doopkerk.
Tevoren waren de inwoners van onder ander de Leur genoodzaakt kun kinderen te laten dopen en trouwen in de kerk van Gilze. Vanaf omstreeks 1284 tot 1584 heeft op de Leur een kapel gestaan die toegewijd was aan de H. Maagd Maria en het H. Kruis. De kapel stond op de plaats van het huidige Trouwkerkje dat in 1584 door muitende troepen gedurende de 80-jarige oorlog in brand was gestoken.
Na 1648 (de Vrede van Munster) werd het Calvinisme de “ene, ware, gereformeerde religie”. Andere geloofrichtingen mochten niet meer in het openbaar beleden worden. Zo ontstonden de schuurkerken. De wereldlijke overheid in onze Republiek was niet zozeer tegen het katholicisme gekant, als wel tegen alle openbare uitingen daarvan, zoals processies, bedevaarten, kerkdiensten, begrafenissen en de openlijke aanwezigheid van geestelijken.
De Hervormden bouwden in 1615 hun kerk en de katholieken van de Leur trokken een eeuw lang in betrekkelijke rust naar de Ettense schuurkerk om hun geloof te belijden.
Rond 1780 heersten er flinke spanningen onder het (schuur)kerkvolk. Naar de oorzaken kan alleen maar worden gegist. Misschien wekte het in de Leur verbittering dat men voor de kerk, maar ook voor zaken betreffende het dorpsbestuur, steeds maar naar Etten moest terwijl de welvaart van beide dorpen voor een groot deel afhankelijk was van de Leurse haven.
Op initiatief van kapelaan C.J. de Bruijn kon in 1787 een schuurkerk op de Leur worden gebouwd, ongeveer achter de huidige kerk en de herberg ‘De Eikelboom’ (Zie de situatieschets). Wel bleef de kerk een onderdeel van de Ettense Lambertusparochie.
Waren er in 1797, het begin van een zelfstandige Leurse parochie, nog 697 ‘zielen ’, in 1838 was hun aantal gestegen tot 1.500. Daarom werd besloten om de schuurkerk te vergroten en werd de verbouwde kerk op 15 november 1841 in gebruik genomen.
In 1889 werd de (nieuwe) St. Petruskerk gebouwd en op 22 juli van dat jaar ingewijd door de bisschop van Breda, Petrus Leijten.
Tevoren waren de inwoners van onder ander de Leur genoodzaakt kun kinderen te laten dopen en trouwen in de kerk van Gilze. Vanaf omstreeks 1284 tot 1584 heeft op de Leur een kapel gestaan die toegewijd was aan de H. Maagd Maria en het H. Kruis. De kapel stond op de plaats van het huidige Trouwkerkje dat in 1584 door muitende troepen gedurende de 80-jarige oorlog in brand was gestoken.
Rond 1780 heersten er flinke spanningen onder het (schuur)kerkvolk. Naar de oorzaken kan alleen maar worden gegist. Misschien wekte het in de Leur verbittering dat men voor de kerk, maar ook voor zaken betreffende het dorpsbestuur, steeds maar naar Etten moest terwijl de welvaart van beide dorpen voor een groot deel afhankelijk was van de Leurse haven.
Op initiatief van kapelaan C.J. de Bruijn kon in 1787 een schuurkerk op de Leur worden gebouwd, ongeveer achter de huidige kerk en de herberg ‘De Eikelboom’ (Zie de situatieschets). Wel bleef de kerk een onderdeel van de Ettense Lambertusparochie.
In 1889 werd de (nieuwe) St. Petruskerk gebouwd en op 22 juli van dat jaar ingewijd door de bisschop van Breda, Petrus Leijten.
