In 1916 kreeg de Bosschenaar Jos Meijring vergunning voor de bouw van een zomerhuis aan de Molenstraat in Helvoirt. Hij zou het De Sparren noemen. Was met de komst van die Bosschenaren naar Helvoirt een nieuwe trend gezet: Helvoirt als zomerverblijfplaats voor rijke Bosschenaren? Een duik in de geschiedenis van dit bijzondere pand.
Twintig jaar eerder was de Bossche koopman en wethouder Petrus M.J. Meuwese (1845-1904) eigenaar geworden van het naastgelegen landhuis Molenhuize (vanaf 1917 genaamd Rosen Haeghe ). Petrus Meuwese overleed in 1904 en zes maanden later overleed ook zijn weduwe. De familie Meuwese heeft Molenhuize nooit gebruikt als hoofdverblijf maar misschien als tweede woning of buitenplaats. Zou Meijring De Sparren ook zo gaan gebruiken? Was met de komst van die Bosschenaren naar Helvoirt een nieuwe trend gezet: Helvoirt als zomerverblijfplaats voor rijke Bosschenaren? En wie hebben daarna in De Sparren gewoond?
Vooraf eerst iets over de ligging van De Sparren. De rijksweg ’s-Hertogenbosch-Tilburg (N 65) werd in 1822 aangelegd in het kader van de uitbouw van het rijkswegennetwerk onder koning Willem I. Daarvoor ging de doorgaande weg van ’s-Hertogenbosch via Helvoirt, Haaren en Oisterwijk naar Tilburg. Aan deze weg stond op de grens van Helvoirt en Haaren een standerdmolen . Deze molen gaf de weg in Helvoirt de naam Molenstraat. In de jaren zeventig van de twintigste eeuw heeft de baan verdubbeling van de N65 plaatsgevonden. In Helvoirt is daarvoor een tiental woningen aan de Molenstraat/hoek Rijksweg gesloopt. Daardoor werd De Sparren, vanuit het noorden gezien, de eerste woning aan de Molenstraat. Ten oosten van De Sparren ligt het Helvoirts Broek. In het begin van de twintigste eeuw is dat gebied ontgonnen .
Bouwheer en eerste eigenaar: Jos Meijring
Josephus A.E.M. (Jos) Meijring, geboren in Den Bosch op 17 juli 1872 was de zoon van A.F. Meijring. Vader Meijring had aan de Schapenmarkt in Den Bosch een winkel. Meijring had ook een winkel in Tilburg. In mei 1921 nam Jos de zaak over van zijn vader en zette deze vanaf 1 januari 1922 voort als naamloze vennootschap. Op 19 juni 1916 werd aan Jos Meijring vergunning verleend voor de bouw van het zomerhuis De Sparren op het perceel (toen) kadastraal bekend als Helvoirt C 876.
Architect van De Sparren is Van Kempen uit Den Bosch. In het bevolkingsregister van Den Bosch wordt geen uitschrijving gevonden naar Helvoirt, in Helvoirt wordt geen inschrijving vermeld: Jos Meijring heeft De Sparren niet gebruikt al hoofdverblijf. In 1934 ging Jos Meijring in Den Bosch wonen aan de Vughterweg 11, een nieuwe, door hem gebouwde woning. In hetzelfde jaar overleed zijn tweede echtgenote. Kort na het overlijden van Jos Meijring in 1956 wordt De Sparren op een veiling in Café De Vossenklem (op de grens van Helvoirt en Vught) publiek verkocht.
In de periode 1916-1956 is De Sparren soms door Jos Meijring gebruikt als zomerhuis. Uit mondelinge overlevering is bekend dat zijn (tweede) echtgenote dan in de serre op haar bed lag. Voor haar overlijden in 1934 is zij langdurig ziek geweest. Waarschijnlijk is dat ook een reden geweest waarom De Sparren in de periode 1916-1956 enkele malen langdurig werd verhuurd.
Onder andere aan huisarts A.A. van Oirschot - de jonge dokter die zijn patiënten bezocht op zijn motorfiets - en aan notaris Jacobs. Wie het pand nog meer huurde, en wie daarna de nieuwe eigenaar wordt, vind je in het volledige versie van dit verhaal, via de knop hieronder.
Imposant verhaal, Harrie, over een imposant pand! Mooi om die historie op deze manier te ontdekken. Bedankt voor je bijdrage!
Norah
zei op 2 juni 2021 om 12:04
Daar ga ik helemaal in mee!
Mvg.
Bert Determeijer
zei op 7 oktober 2022 om 12:36
Geachte heer Van Iersel,
Met veel plezier uw bijdrage over De Sparren en Jos Meijring gelezen. Het verbaast me al geruime tijd dat over het leven van Jos Meijring zo weinig bekend is. Terwijl hij zo veel betekend heeft voor het wel en wee van ’s-Hertogenbosch.
Niettemin was ik verbaasd in uw verhaal te lezen dat Jos Meijring in mei 1921 de winkel van zijn vader overnam. Op dat moment is vader Alexander Ferdinand Meijring al bijna drie jaar dood.
Vervolgens schrijft u dat Jos Meijring de winkel vanaf 1 januari 1922 als naamloze vennootschap voortzette. De feiten zijn dat mijn grootvader Wilhelmus (Willem) Jacobus Jozef van de Kar op die datum de winkel in Den Bosch heeft overgenomen. Het grootste deel van de aandelen ging naar Willem en zijn zes minderjarige dochters. Jos Meijring nam één aandeel van duizend gulden. De NV was reeds op 12 september 1921 opgericht door Willem en Jos samen.
Willem van de Kar en Jos Meijring waren beiden prominente strijders voor de belangen van de katholieke middenstanders. Winkelier Jos in het bisdom Den Bosch, winkelier Willem in het bisdom Breda. Jos stond in 1902 aan de wieg van de Hanzevereniging van katholieke middenstanders in de hoofdstad van Noord-Brabant. Willem volgde meteen met een afdeling in Steenbergen. Zijn familie had daar generaties lang een florerende onderneming opgebouwd: een zogenoemd verkoophuis, de voorloper van het warenhuis; een winkel met alle benodigdheden, handel in steenkolen, graan en kunstmest, vervoer (diligence), verzekeringen en kassier.
De verkoop van zijn winkel gaf Jos Meijring meer vrijheid om aan liefdadigheid te doen en als een bestuurlijke mastodont voor het middenstandsbelang te gaan. Enthousiast gesecondeerd door Willem van de Kar. Op de foto bij uw artikel van het bestuur van de Kamer van Koophandel zit mijn grootvader Willem als tweede vooraan rechts.
De overstap van Willem van de Kar naar ’s-Hertogenbosch vereiste misschien ietsje meer expertise op het terrein van luxe, porselein en galanterieën. Daarvoor zorgde zijn dochter Willemien, die op 16-jarige leeftijd in de winkel aan de slag ging. Zij heeft tientallen jaren, deels met haar zussen, de scepter gezwaaid op de Schapenmarkt. Dat gaf Willem de vrijheid om te besturen.
Tot slot meldt u dat de winkel in 1942 werd opgeheven. Gelukkig niet. De NV werd omgezet in een CV, bij mijn weten. De winkel bleef. (Evenals de naam Meijring.) Dochter Willemien was net getrouwd met een begaafd bedrijfsleider, E.A.F (Bert) Determeijer, en zij werden mijn ouders. Ik heb boven de winkel gewoond en er vaak op zondag gespeeld. Pas in 1970 sloot winkel A. Meijring op de Schapenmarkt definitief haar deuren.
Met hartelijke groet,
Bert Determeijer, Utrecht.
