In het erg Roomse zuiden werd aan iedereen duidelijk gemaakt dat er wel degelijk verschillen tussen godsdiensten bestaan en dat je daarnaar dient te handelen.
Mijn vader werd in 1930 als 10-jarige boerenjongen met een opdracht naar de veearts gestuurd, die een paar kilometer verderop in het dorp woonde. Hij moest wat pillen gaan ophalen en mocht daarbij zijn nieuwe fiets gebruiken.
Vooraf had zijn moeder hem duidelijk gemaakt wat hij moest doen: eénmaal aan de bel trekken en als de deur werd opengedaan de pet van zijn hoofd halen en de zin uitspreken: met de beste wensen van va en moe en ik kom de pillen ophalen, als het u schikt. "En buiten op de stoep wachten", werd er nadrukkelijk bij gezegd.
Alles ging als afgesproken. Totdat de aardige dame aan de deur zei: "Manneke, kom even binnen, dan pak ik de pillen en krijg jij een koekje". Mijn vader durfde niet nee te zeggen en vertrok met de pillen én een koekje. Wijfelend is hij naar huis gereden, het koekje gooide hij ten lange leste in de sloot. Thuis aangekomen heeft mijn vader niets over het voorval verteld.
Wat was er eigenlijk gebeurd? In het zeer katholieke zuiden werden protestanten gezien als 'van god los'. Die moest je zo veel mogelijk mijden. En nu was mijn vader het huis van de protestante (!) veearts binnengegaan en had hij nota bene een koekje aangenomen. Verderfelijk!
Mijn vader wachtte niet alleen de straf van zijn ouders, maar ongetwijfeld ook de toorn van de (katholieke) god. Daarom heeft hij nooit over het voorval verteld en ook nog eens nachtenlang wakker gelegen in de veronderstelling dat de duivel hem in het donker zou komen halen.
Het is met godsdienst en veeartsen in het algemeen toch nog goed gekomen, getuige het volgende voorval van ruim 50 jaren later. In de koeienstal van mijn ouders hingen aan een houten balk achter de koeien verschillende heiligen-medailles aan spijkertjes. Dit om de goddelijke zegen en gezondheid over de koeien af te roepen. Op een bepaald moment haalde mijn vader die medailles weg. Op de vraag waarom hij dat deed, zei hij: "die zijn niet meer nodig, we hebben nu de veearts..."
Mijn vader werd in 1930 als 10-jarige boerenjongen met een opdracht naar de veearts gestuurd, die een paar kilometer verderop in het dorp woonde. Hij moest wat pillen gaan ophalen en mocht daarbij zijn nieuwe fiets gebruiken.
