Sinds oktober 2013 zijn de publieke omroepen in Nederland via DAB+ te beluisteren en wie het afgelopen jaar naar de radio luisterde, kon nauwelijks om de kreet "Let's get digital, digital. I wanna get digital!” heen. In deze campagne voor digitale radio zijn miljoenen euro's gestoken.
Het is niet voor het eerst dat er op grote schaal iets is veranderd op radiogebied. Met DAB+ (Digital Audio Broadcasting) ontvang je storingvrije studiokwaliteit, zegt men. Iets wat de opvolger van de Radiodistributie, de Draadomroep, overigens ook al te bieden had.
De eerste radiouitzending in Nederland was in 1919. Al snel daarna werd geëxperimenteerd met de zogenaamde radiodistributie. Na enige jaren waren de kinderziektes overwonnen en werd in de grotere plaatsen een kabelnet aangelegd. Die kabel liep van huis tot huis en werd buiten tegen de muur bevestigd. Bij vrijstaande huizen werd van huis naar huis een dikke ijzerdraad gespannen, waaraan de kabel in kleine lussen werd opgehangen.
Die kabel was zo dik als een pink en van een loden mantel voorzien, tegen het indringen van vocht. Bij huizen die geen aansluiting hadden, werd een lus in de kabel gelegd, voor een eventuele latere aansluiting. Op de foto van ons ouderlijk huis in Gemert (café met aangebouwd winkeltje) zit bij het platte dak zo’n lus.
De mensen waren vrij om een abonnement te nemen. In de kamer werd een bakelieten kastje tegen de muur bevestigd, ongeveer 10 x 15 x 8 cm. Daarop zaten twee knoppen, een voor het volume en een keuzeknop voor de vier zenders. Een losse luidspreker zorgde voor de muziek. De uitzendingen werden vanuit het postkantoor geregeld.
In 1964 woonden wij in Cuijk en we hadden daar een aansluiting die in dat jaar opgeheven is.
De Radiodistributie werd ook wel “arme mensenradio” genoemd, vandaar dat de PTT in 1953 de naam Draadomroep invoerde.
De leidingen van de draadomroep waren niet overal met een loden mantel omgeven. Ze waren van kunststof en daardoor goed buigzaam. In het begin voor de oorlog waren ze wellicht wel van een loden mantel omgeven. Ze werden inderdaad buiten tegen de muur bevestigd met kabelbeugels die je om kon buigen in de goede rondte. Vanuit Zundert, waar de radiocentrale gevestigd was werd een verbinding gemaakt via luchtlijnen naar Rijsbergen. Daar werden enkele straten voorzien van de draadomroep. De kabels werden over hoeksteunen gevoerd over de huizen, waar de verbindingen met de klanten gemaakt konden worden. Dat ging niet verder dan enkele straten in het dorp.
Marilou Nillesen
bhiczei op 27 februari 2015 om 09:02
Bedankt voor je aanvulling Jan. Je bent duidelijk goed op de hoogte, heb je toevallig gewerkt in deze branche?
Het is niet voor het eerst dat er op grote schaal iets is veranderd op radiogebied. Met DAB+ (Digital Audio Broadcasting) ontvang je storingvrije studiokwaliteit, zegt men. Iets wat de opvolger van de Radiodistributie, de Draadomroep, overigens ook al te bieden had.
De mensen waren vrij om een abonnement te nemen. In de kamer werd een bakelieten kastje tegen de muur bevestigd, ongeveer 10 x 15 x 8 cm. Daarop zaten twee knoppen, een voor het volume en een keuzeknop voor de vier zenders. Een losse luidspreker zorgde voor de muziek. De uitzendingen werden vanuit het postkantoor geregeld.
