foto's: Suus Heersema
Op weg naar het natuurgebied wijst hij aan: kijk daar, zijn ouderlijk huis, en daar verderop een tuin die hij heeft ontworpen. Van Maasakkers is geboren en getogen in Nuenen, zijn vader had er een hoveniersbedrijf. Zelf ging hij landschapskunde studeren en daarvoor moest hij een natuurgebied inventariseren. “Dat werd vanzelfsprekend het Nuenens Broek. Samen met een studievriend was ik de verschillende soorten bomen aan het tellen. Dat was voor mij niet zo moeilijk dus we waren een beetje aan het dollen. En toen begon ik te zingen: “Hee gaode mee”. Zonder erg werd het ‘n liedje.”
Carnaval
En wat voor één: op heel wat feestjes wordt het liedje veelvuldig gedraaid en enthousiast meegezongen. “Ik krijg ook vaak berichtjes van mensen die carnaval aan het vieren zijn en melden dat ze helemaal uit hun dak gaan op Hee gaode mee. Dat berichtje lees ik dan als ik thuis een boek lees. Prachtig vind ik dat.” Dat eerste liedje bestaat inmiddels veertig jaar en is ook te horen tijdens zijn jubileumtournee. “Besef wel: dat allemaal omdat je hier eind jaren zeventig ‘n beetje loopt te grappen. Dat kun je overigens ook wel aan de tekst horen, maar de meeste mensen kennen alleen de eerste regels”, zegt hij met een lach.
Tot zijn achttiende woonde Van Maasakkers in Nuenen, om eind jaren zeventig nog korte tijd terug te keren. Na een paar antikraak-adressen woonde hij daarna vele jaren in Budel maar de liefde bracht hem naar Gent. “Acht hoog. Als ik de plant op het balkon water heb gegeven, zeg ik: zo, weer lekker in de tuin gewerkt.” Maar het Nuenens Broek wordt ook in Gent niet vergeten: daar hangt een schilderij van kunstenaar Hugo Brouwer, met daarop het karakteristieke natuurgebied. “Behalve het bos zie je daarop ook het watertje De Loop. Hier ving ik salamanders en dikkopjes met een schepnetje. Nou ja, met een nylon van ons moeder.”
(Benieuwd wat Gerard van Maasakkers met Vincent van Gogh heeft? Lees dan onder de foto's verder)
Aardappeleters
Hugo Brouwer – die vlakbij in Nuenen woonde – sprak de jonge Van Maasakkers enorm aan. “Het was een wereld die ik niet kende maar die ik wel graag wilde léren kennen.” Het was nog ver voor de tijd dat Vincent van Gogh werd beschouwd als één van de beste schilders ter wereld. “Ergens in de jaren zestig was er in Nuenen een expositie over Van Gogh. Met onder meer De Aardappeleters, dat werd gewoon met ‘n Kevertje en een paar dekens uit het museum gehaald! Toen ik dat schilderij zag, dacht ik echt: verrek, die mensen ken ik. Het was de eerste keer dat ik op een dergelijke manier naar kunst kon kijken. Het opende letterlijk mijn ogen”, vertelt Van Maasakkers terwijl hij over een weggetje met populieren wandelt, alsof hij een schilderij van Van Gogh binnenwandelt.
“Fijn dat ik hier weer even ben. Ik had eigenlijk haast, het verkeer zat tegen en dan kom ik hier toch weer tot rust. Dat doet dit gebied met mij.” Hij vervolgt: “Ik krijg kriebels als mensen zeggen dat ik van die ‘mooie nostalgische Brabantse’ liedjes zing. Ik zing liedjes die ik inkleur vanuit mijn achtergrond en ingegeven door mijn eigen leven. Maar had mijn wieg in Friesland gestaan, dan had het die inkleuring gehad. Het verklaart ook wel dat ik niet alleen in Brabant speel want mijn liedjes gaan over meer dan een specifieke locatie. Maar als ik Nuenen op de planken sta, kan ik wel zeggen: ga hier links en dan de hoek om: daar speelt het volgende lied zich af. Dan voel ik me thuis.”
Lees meer verhalen van Bekende Brabanders
Lees meer over:
Meer Bekende Brabanders:
