Op de kaart gezien lijkt de Hart van Brabantlaan de stad onverbiddelijk – als een dikke horizontale streep – in tweeën te delen. Maar de praktijk bewijst het tegendeel; de brede straat verbindt juist diverse punten en windrichtingen met elkaar. Hille van der Kaa ziet die verbindingen ook terug in haar eigen leven.
“Als ik daar kijk, zie ik de flat uit mijn studententijd. Ga ik die andere kant op, ben ik in vijf minuten bij mijn zus en tien minuten de andere kant op ben ik bij mijn moeder. Dit punt ben ik in mijn leven al zeker 180.000 keer gepasseerd; op weg naar studie, op weg naar familie of op weg naar werk. Het is ook het kruispunt van mijn leven.”
“Ik ben geboren in ’t Harde en getogen in Riel, een klein dorp niet ver van hier. Iedereen kent iedereen; dat is vertrouwd, maar op een gegeven moment ook benauwend. Als jongere wilde ik dat kleine wereldje ontvluchten. Eerst via Tilburg maar ook die stad verliet ik om er nooit meer terug te gaan; dat dacht ik tenminste op mijn 25ste. Op naar Utrecht, een echte stad, zoals je dat dan ziet, en vanuit daar naar Amsterdam, want dáár gebeurt het. Tot het moment komt dat je genoeg hebt afgegeven op Brabant en je opeens realiseert: wat dóe ik hier? Ik wil weer naar Brabant want daar zijn de mensen die mij het meest dierbaar zijn. En waar ik ook gewoon iedereen versta! Dat mijn vader ziek werd – en daarna overleed – heeft zeker ook bijgedragen aan dat proces.”
Warm bad
Terugkomen in Brabant voelde voor Van der Kaa als een warm bad. “Ik vond alles zó fijn. Maar ik heb die uitstap naar de Randstad echt nodig gehad, om terug te kunnen keren om met een gezonde mix naar Brabant te kunnen kijken: met al z’n mooie kanten maar ook alle eigenaardigheden die daarbij horen.” Van der Kaa runde aanvankelijk het lecotoraat Media aan de Fontys Hogeschool, in combinatie met haar werk als onderzoeker en docent Data Journalism aan de Universiteit van Tilburg. In het traditionele mannenbolwerk werd zij (op haar 36ste) één van de jongste hoofdredacteuren bij BN De Stem en zo kwam er een nieuwe liefde bij: die voor West-Brabant.
“Het is die pink omhoog van Breda, tot de zware klei achter Bergen op Zoom. Met een relatief groot stuk grond langs de grens van België, met alle invloeden die dat met zich meebrengt, én de invloed van de Zeeuwen. Er is daar niet één sterke kern die een grote aantrekkingskracht heeft: het is meer een verzameling entiteiten, met hun eigen dialect, eigen moraliteit en eigen identiteit. Waar de mentaliteit van ‘gij makt mijne pis nie lauw’ meer dan waar dan ook in Brabant regeert.”
|
Met een roemruchte geschiedenis van smokkelaars, met een hoge laaggeletterdheid, veel defensie die er is gevestigd. “Dat is allemaal lang niet zo sexy als bijvoorbeeld Eindhoven dat zich kan profileren als brainport.
En ja, zéker in West-Brabant is er een parallelle, verborgen wereld waar crime een belangrijke rol speelt. Maar West-Brabant is zo veel méér! Qua logistiek – tussen Rotterdam en Antwerpen – maar ook de horeca bijvoorbeeld. Ga op een zondag naar Roosendaal; dan struikel je over de Belgen.
|
 foto's: Suus Heersema |
Maar in West-Brabant wordt vooral hard gewerkt, met een moraal die aan veel schijt heeft. Dat past gewoon heel goed bij mij. Wist je trouwens dat je via de Hart van Brabantlaan echt zó in West-Brabant bent?”, en Van der Kaa steekt lachend nog snel even over, ook al staat het voetgangerslicht op rood.
Lees meer verhalen van Bekende Brabanders
Lees meer over:
Meer Bekende Brabanders:
