In de tijd van de zandwegen was de Postelstraat in Esch een belangrijke schakel in de handelsroute tussen Den Bosch en Luik. De straat heette toen Spoelsteeg, afgeleid van de oude naam ’die Poelstege’, vanwege de overstromingen van de Essche Stroom bij hevige regen. De aangrenzende weilanden heetten “die Posselstukken”.
Tot de jaren ‘60 waren er aan de weilanden nog “de posselstukken” te zien. Kinderen konden er in de winter, als het gebied volgelopen was, schaatsen. Dat hield op toen de Essche Stroom werd gekanaliseerd.
Het geboomte langs de straat was van de aanwonende boer. Er stonden veel populieren die steeds na 25 jaar weer werden vervangen. Canadassen werden ze genoemd, of ook wel ‘waaibomenhout’ of ‘brandhout’. Er is er ook wel eens een omgewaaid in dit smalle straatje, op het dak van een pasgebouwd huis. Tussen 1954 en 1965 kwam er nieuwbouw in de straat, en in 1980 de basisschool.
Rond 1965 besloot de gemeenteraad om duurzame bomen in Esch te planten en begon men het voorpootrecht af te kopen. De drie wegen die bij de “bierpomp” samenkwamen, zouden van lindebomen worden voorzien, als een welkom in Esch.
De kinderen kregen een hoofdrol: op de boomplantdag van 1968 mochten ze voor hun eigen huis een lindeboom planten, als schitterend beeld van gastvrijheid. Burgemeester Smits zei op die dag in maart o.a. dat bomen van belang zijn en als longen zijn. Hij zei dat ze ‘de stoffering’ van het dorp zouden worden.
Maar niet iedere dorpsbewoner dacht er zo over in die tijd. Bewoners van de straat hebben daarna botweg boompjes omgezaagd onder het motto: ”ik wil ginne boom vur m’n huis”. Onze Bierpomp, het dorpsblaadje van toen, maakte er melding van.
Na rioleringswerkzaamheden in 1973 zijn er op dezelfde plaatsen opnieuw jonge linden geplant. Ook deze hadden het zwaar te verduren. In 1977 zijn ze allemaal rigoureus gesnoeid, het z.g. ‘kandelaren’. In het eerste gedeelte van de aloude straat werden ‘sierboompjes’ geplant en verderop aan de slootkant iepen. De linden voor de huizen werden niet meer onderhouden.
In 2005 wilde de gemeente Haaren in dit stukje straat 49 bomen, 28 iepen en alle 21 lindebomen, gaan vellen! En dat terwijl het gebied onderdeel is van de Groene Hoofd Structuur en er wandel- en fietsroutes zijn! Er werden dan ook verschillende bezwaren ingediend tegen het verlenen van een kapvergunning.
Een bewoner uit de straat kwam op voor deze lindebomen met Brabantse cultuurhistorische waarde, die zo prachtig op de bermen staan en met de statige langgerekte iepen de allure van een laanbeplanting hebben. Ondersteund door de Stichting Nationale Boomfeestdag, de imkers en natuurorganisaties is het bezwaar door de rechter gegrond verklaard. De lindebomen moeten verzorgd worden en niet gerooid. Sindsdien mogen de twintig, oude, krommige, geknotte, verdraagzame lindebomen met hun hartvormige bladeren, bij de huizen van de mensen verder groeien. De kinderen van nu hebben over 30 jaar nog een hele rij 75 jaar oude lindebomen in Esch, mèt een verhaal.
Tot de jaren ‘60 waren er aan de weilanden nog “de posselstukken” te zien. Kinderen konden er in de winter, als het gebied volgelopen was, schaatsen. Dat hield op toen de Essche Stroom werd gekanaliseerd. 
Na rioleringswerkzaamheden in 1973 zijn er op dezelfde plaatsen opnieuw jonge linden geplant. Ook deze hadden het zwaar te verduren. In 1977 zijn ze allemaal rigoureus gesnoeid, het z.g. ‘kandelaren’. In het eerste gedeelte van de aloude straat werden ‘sierboompjes’ geplant en verderop aan de slootkant iepen. De linden voor de huizen werden niet meer onderhouden. 
