
Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.
Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)
Meer informatie over de chat-service? Klik hier
Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.
Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)
Meer informatie over de chat-service? Klik hier
Het Rode Kruis en de kerken hadden daarom hulpacties voor hen op touw gezet: ze werden ondergebracht bij gastgezinnen, veelal op de dorpen.
Ook in Cromvoirt logeerden verschillende oorlogskinderen. In het begin was dat natuurlijk wennen. Wennen aan twee kanten. Voor het stadskind uit het grote Rotterdam, dat van de ene op de andere dag in een boerengat als Cromvoirt terechtkwam. En voor de Crommertse mensen, die begaan waren met hun lot, maar vreemd waren met de stadse en Hollandse mentaliteit en niet begrepen hoe iemand bang kon zijn voor koeien en paarden.
De bedoeling was dat ze vier of zes weken kwamen, maar vaak bleven ze jarenlang en gingen in Cromvoirt naar school. Thuis in Rotterdam bleef het namelijk slecht. Tussendoor gingen ze wel eens naar huis, maar daar was in de regel weinig te eten.
Een van deze kinderen was Anny. Ze kwam als ongeveer 12-jarig meisje in Cromvoirt en bleef er een aantal jaren, ook nog na de oorlog. Toen ze wat ouder werd, bouwde ze, mede dank zij haar knappe uiterlijk, in Cromvoirt onder de jongens een flinke schare fans op. De schilder Tom Slager, die toen in Cromvoirt woonde, had haar graag willen portretteren, maar haar gastouders hielden hem uit bezorgdheid toch maar op afstand…
Heeft iemand nog een aanvulling op dit verhaal van mevrouw Witlox?