Vader Henricus Bolsius vestigt zich rond 1850 als dokter in Schijndel. Zijn zoon Antonius begint er een bijenwasblekerij. De andere zoon, Lambertus, werkt in de bierbrouwerij van zijn oom, maar steekt regelmatig ook een handje toe bij het bleken van bijenwas.
De activiteiten spelen zich aanvankelijk af in de tuin van het ouderlijk huis. Maar al gauw blijkt deze te klein voor een redelijke productie. Het bedrijf verhuist daarom naar de Kerkendijk, waar het nu nog steeds is gevestigd. De grootste klant is pastoor Van Luijtelaar van de parochiekerk in Schijndel.
De fabriek werkt in die tijd met een paar kleine smeltketels, een houten koelbak, pollepels, een waspers (die nog steeds in de hal van het huidige bedrijf staat) en tinnen vormpjes voor het maken van waskoekjes. In deze beginjaren bestaat het personeel uit de meesterknecht, zijn vrouw, een mannelijke en een vrouwelijke kracht. De meesterknecht verdient dan ƒ 4,50 per week en heeft ‘vrij wonen’, de vrouwen verdienen vijf cent per uur.
In 1903 doet Henricus Bolsius (1885-1954), zoon van Lambertus, zijn intrede als firmant. Oprichter Antonius Bolsius overlijdt drie jaar later. Henricus (Harrie) zet samen met neef Godefridus (Frits) (1887-1954) het bedrijf voort. De gebroeders Bolsius beperken zich tot na de Eerste Wereldoorlog tot het bleken van bijenwas.
Antonius Josephus Maria Bolsius (1850-1906) en Lambertus Josephus Maria Bolsius (1848-1907)
Omstreeks 1920 beginnen ze met het maken van kerkkaarsen. Vrouwen vlechten de kaarsenpitten en in de fabriek worden wasblokken vloeibaar gemaakt voor het dompelproces, het zogenaamde “tonken”. In 1930 vinden de heren uit hoe ze van vloeibare paraffine poeder kunnen maken. Hiermee is de basis gelegd voor grootschalige productie van thee- en devotielichten. De Bolsius Kaarsenfabriek heeft dan al het predikaat “Pauselijk Hofleverancier”.
Door het uitbreken van de oorlog stagneert de aanvoer van grondstoffen en gaat de fabriek zich tijdelijk toeleggen op het maken van gipsen beelden (er was in die tijd geen huis in Schijndel of er stond wel een ‘Kniertje’ ofwel Mariabeeldje voor het raam). Tijdens de luchtlandingen in 1944 wordt er veel verwoest in Schijndel, ook bij de gebroeders Bolsius. Toch hervat het bedrijf weer snel zijn werkzaamheden. In de jaren vijftig maakt Bolsius een moeilijke tijd door. De personeelsbezetting loopt terug en in 1954 komen de directeuren Harrie en Frits om bij een auto-ongeluk.
De tweede helft van de jaren vijftig verloopt weer voorspoediger. De verkoop van kaarsen stijgt en de sierkaars komt als sfeerartikel in de belangstelling. Het aantal werknemers groeit weer en het bedrijf gaat over op machinale productie. De daarop volgende decennia staan in het teken van verdere uitbreiding en modernisering.
In 1978 neemt A.B.J. Kristen, telg uit een familie van waskaarsenfabrikanten, het bedrijf over van de familie Bolsius. Onder zijn leiding moderniseert het hele bedrijf. Bolsius maakt dan een enorme groei door. Een belangrijke overname is de inlijving van de NV Koninklijke Stearine Kaarsenfabrieken Gouda-Apollo bij Bolsius in 1983. Daarmee completeert de Bolsius Groep haar assortiment aan kwaliteitskaarsen.
In 1991 wordt D.J. Boer (1943) algemeen directeur van Bolsius in Schijndel. Het bedrijf richt zich daarna sterk op de groei van de Europese markt (export naar maar liefst 50 landen).
En zo staan de kaarsen van Bolsius op tafel bij gezinnen in Schijndel én bij staatsbanketten van ons Koninklijk Huis. Daarnaast vinden ze ook hun weg naar afnemers in de hele wereld: van de Noordkaap in Noorwegen tot Mombassa in Afrika, van Canada en de Verenigde Staten tot in Tahiti.
