Het was een mooie nazomermiddag op dinsdag 14 september 1943. Tegen half 6 fietste een 42-jarige man van zijn werk als bedrijfsleider bij een weverij in Boxtel naar huis in Vught. Hij reed over het terrein van Psychiatrische Inrichting Voorburg aan de Boxtelseweg en werd daar aangesproken door een patiënt. ‘Kijk eens daar wat die vent aan het klaarmaken is!’ En tegelijkertijd wees hij in de richting van de Boxtelseweg waar een oude man in de berm langs de slootkant zat, met zijn broek aan de voorkant helemaal open. ‘Zijn mannelijkheid had hij uit zijn broek gehaald en maakte daar bewegingen mee!’
Wat hij er precies mee deed kon de man op de fiets op die afstand niet zien, maar hij zag wel dat zijn hij zijn geslachtsdeel helemaal uit zijn broek had gehaald. Hij vond dit geen gezicht en hij voelde plaatsvervangende schaamte. Hij ging het onmiddellijk melden bij de opperwachtmeester van de Ordepolitie van Vught, Jacobus A. Lauret, aan huis. Onmiddellijk ging de politieman met de getuige mee naar de plaatst van de ontucht, maar de vogel was al gevlogen.
(Het verhaal gaat onder de foto verder)
|
Boxtelseweg, nabij Voorburg Fotocollectie BHIC, 1923-001703
|
Een eind verderop zag hij een onbekend manspersoon lopen, die door de getuige als de schennispleger werd herkend. Hij hield de oude man staande en vorderde inzage van zijn persoonsbewijs. Dat kon de man niet tonen. Volgens zijn zeggen had hij er nooit een ontvangen. Maar de geoefende politieman kwam er al doorvragende snel achter dat de man zich aan landloperij schuldig maakte en dat was reden om hem over te brengen naar het politiebureau van Vught, waar hij de volgende ochtend in verzekering werd gesteld. In dit proces-verbaal van de politie van 15 september 1943 kunnen we ook het relaas van de bijna 80-jarige oude man, geboren in het naburige Sint-Michielstel, horen.
Hij erkende dat hij op daar op dat tijdstip omstreeks 10 voor 6 gezeten had aan de slootkant van de Boxtelseweg en hij verklaarde ‘op dat ogenblik had ik mijn broek aan de voorzijde geheel open en ik mijn mannelijkheid door die opening naar buiten gehaald. Ik zat er aan te krabben, daar ik zeer veel last had van jeuk. Dit komt door het feit dat ik vol luizen zit en dit zeer hinderlijk voor me is. Ik kon de jeuk niet meer verdragen en ben langs den weg gaat zitten met voren omschreven doel. Ik heb geenszins de bedoeling gehad iemand door mijn handelingen aanstoot te geven’.
In het Dagrapportenboek Algemene Dienst van de gemeentepolitie van Vught lezen we in het rapport van 15/16 september 1943 dat er om 7.00 uur vier arrestanten zijn, waaronder de opgepakte oude man.
In het dagrapport van 16/17 september blijkt dat hij nog steeds als arrestant op het politiebureau zit. Om 07.00 moesten de arrestanten opstaan en zich wassen en hun cellen schoonmaken. Tussen 10.00 uur en half 11 werden de arrestanten gelucht en ook nog eens om 5 uur ’s-middags. Ook de nacht van 17 op 18 september bracht hij door in de politiecel. Blijkbaar mochten de arrestanten op die dag uitslapen want ze werden pas om 8.00 gewekt. En om 10.00 was het dan zo ver. Onze schennispleger annex landloper werd door 2 politieagenten overgebracht naar het Huis van Justitie in Den Bosch.
En dat luizen erg besmettelijk zijn, blijkt wel uit de volgende passage in het dagrapportenboek van 17/18 september. Kort na zijn vertrek zien we een melding om 10.30 uur: Directeur Gemeentewerken verzocht om cel V te ontsmetten. Toegezegd.
Zaak geseponeerd door OM
In het parketregister van de Arrondissementsrechtbank van Den Bosch kunnen we lezen dat zijn zaak geseponeerd is wegens gebrek aan bewijs. Marinus Rooijakkers overleed op 9-5-1947 in Boxtel met achterlating van kind noch kraai.
Ben je benieuwd welke archieven nog meer openbaar zijn geworden, dan vind je hier een overzicht. Meer verhalen uit deze archieven hebben we ook voor je, lees dan hier verder.
