‘Wat is dat nu weer voor een camping’ hoor ik de lezer van de kop van dit verhaal al zeggen. Dus eerst maar even een stukje militaire geschiedenis.
Foto: Aart van Bockel, 2020
In 1963 werd de stichting VAFAMIL opgericht. Deze stichting VAKANTIE FACILITEITEN MILITAIREN beheerde, zonder winstoogmerk, diverse Nederlandse recreatieve faciliteiten op militair terreinen en een reisbureau voor militairen van de krijgsmacht en hun familieleden. In 1976 werd de stichting geprivatiseerd. In 1999 werd de subsidiëring door Defensie beëindigd. In 2009 werden alle VAFAMIL recreatieterreinen door Defensie afgestoten omdat ‘het exploiteren van recreatieterreinen geen taak voor Defensie is.’
Als onderdeel van de zorgfunctie voor Defensiepersoneel werden vanaf 1963 op diverse defensieterreinen campings en jachthavens ingericht waar je tegen (zeer) lage kosten een lig- of kampeerplaats kon reserveren voor een zeil- of kampeervakantie zonder al te veel luxe. Er werden op de campings zowel caravanplaatsen als ook vakantiehuisjes en stacaravans verhuurd. Hoezo zorg? De lonen van militaire ambtenaren waren in de jaren vijftig en zestig erg laag in vergelijking met overige werknemers. Door deze faciliteiten aan te bieden werd indirect het besteedbaar inkomen van militaire ambtenaren voor vrijetijd en vakantie activiteiten ondersteund.
De VAFAMIL camping in Vught was midden zestiger jaren gesitueerd op een door prikkeldraad afgescheiden bosrijk natuurgebied van het voormalige SS concentratiekamp Vught met als ‘buren’ de Van Brederodekazerne, de Lunettenkazerne, het toenmalige Ambonezenkamp en (bij de toegangsweg) een aantal privé-woningen (zie foto’s) die ooit werden bewoond door de commandant en staf van voormalig Kamp Vught.
Foto: Aart van Bockel, 2020
De campinggasten konden, indien gewenst, tegen een schappelijk bedrag gebruik maken van de militaire keuken van de Geniekazerne. Op tijd bij de beheerder aangeven hoeveel maaltijden je wilde ontvangen en je pannen gestapeld afgeven en rond etenstijd werd vervolgens een ‘voedzame en smakelijke’ maaltijd inclusief soep en toetje aangevoerd. De VAFAMIL-camping te Vught werd al snel frequent bezocht door meerdere ‘vaste’ gasten uit de regio Den Haag die de omgeving van het nabijgelegen natuurbad en zeilwater de IJzeren Man wisten te waarderen.
De campinggasten varieerden in rang en stand. Destijds nog bijzonder, omdat in het dagelijkse militaire leven een duidelijke scheiding waarneembaar was tussen dienstplichtige soldaten, korporaals, onderofficieren en officieren, die elk hun eigen mess-faciliteiten bezochten om ‘onder elkaar’ te ontbijten, te lunchen of de warme maaltijd te nuttigen en van een biertje en/of borrel te genieten. Er waren militairen die ook in hun vrije tijd vast hielden aan deze scheiding naar rang en stand, maar dat was gelukkig beperkt tot enkele families.
De jeugd op de camping trok intensief met elkaar op. Er werd gesport, gezwommen en rondgehangen. Het resultaat: een variatie van kortstondige liefdes en verkering tot langdurige relaties en zelfs huwelijken. De sfeer tussen de volwassen gasten was ontspannen. Men zocht elkaar op, rookte een sigaretje of sigaar en schonk een drankje uit. Menig drankfles was aan het eind van de avond leeg. Ook de blokken kaas en leverworsten werd geen lange bewaartijd gegund.
Foto: Aart van Bockel, 2020
O ja, waarom nu de opvallende kop boven dit verhaal? Het beheer van de camping werd destijds uitgevoerd door het gastvrije echtpaar Romanek uit ‘s-Hertogenbosch. Zij bivakkeerden een groot deel van het jaar op locatie in hun Pipo-wagen. Josef Romanek (een van de Poolse bevrijders van ‘s-Hertogenbosch, die destijds bij Grasso Koninklijke Machinefabrieken werkzaam was) en zijn Zwitserse vrouw verzorgden de financiële en technische kant van de camping en monitorden ook de hygiëne in het douche- en toiletgebouw. Tevens beheerden zij, ondersteund door hun beide kinderen Anneli en Michel, een klein magazijntje voor alledaagse benodigdheden. Ik weet zeker dat menig gast, mede dankzij de familie Romanek, met plezier terugdenkt aan hun vakantieverblijf op de voormalige VAFAMIL camping in Vught.
Dit verhaal is helemaal compleet als er een foto van de genoemde Pipo wagen kan worden bijgevoegd. Wie heeft er een in het familiealbum en stuurt een scan daarvan door naar het bhic?
