Als bijvangst van een onderzoek van een stukje geschiedenis van Borgvliet kom ik tot dit verhaal. Een herberg, taverne op Oud-Borgvliet met opa als herbergier en een herberg op Nieuw-Borgvliet van zijn kleindochter en haar man.
Ook is er nog een familierelatie met opsteller, want opa heeft naast andere kinderen dochter Johanna en de twaalf jaar jongere Adriana. Johanna is de grootmoeder van de kleindochter van de herberg op Nieuw-Borgvliet en Adriana is mijn betovergrootmoeder.
De herberg op Oud-Borgvliet
Op 20 juni 1790 huwt Anthonie Schneider met Catharina van Ekeren. Zij is weduwe, zo vermeldt de huwelijksakte.
Huwelijksakte van Anthonie Schneider en Catharina van Ekeren (bron: West-Brabants Archief, NH trouwboek Bergen op Zoom 1773-1809, scan 127)
Uit de kort daarvoor in verband met het overlijden van haar eerste echtgenoot opgemaakte notariële boedelbeschrijving blijkt dat zij herbergierster is. Mogelijk is zij dat al 11 jaar, want zij huwt in 1779 met Cornelis Buijs. De herberg wordt voorgezet, want in de jaren 1793, 1794 en 1795 komt de naam van Anthonie voor in akten rond Vond, Peilingen en Zunderingen van de drankvoorraad van de herbergen op Borgvliet. In 1801 koopt Anthonie Schneider de herberg, die hij al bewoont, en het naastgelegen huis met wagenmakerij. Het onroerend goed ligt aan het Dorpsplein en loopt richting Oosterschelde. De verkoper is het schuttersgilde Sint Ambrosius. Bij de verkoop stelt het gilde als voorwaarde het gebruik van de gildekamer in het huis Het Lammeken en een aparte opslag voor het gildebier.
Anthonie overlijdt in 1816 en zijn vrouw in 1822. Op 5 juni 1822 vindt een boedelbeschrijving plaats voor de erfgenamen en kort daarna wordt de boedel verkocht. Maar de bestemming blijft horecagelegenheid.
De ligging van (nu Oud-)Borgvliet ten opzichte van de stad Bergen op Zoom en de Oosterschelde met links de Gertrudisbron (= Fontaine) en deze kaart uitvergroot (bron: Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed, kadastrale kaarten 1811-1830)
Het groen omlijnde gebied zijn de eigendommen met wagenmakerij en herberg van Anthonie Scheider tegen het Dorpsplein. Nummer 11 (oranje omlijmd) is een perceel grond van het gilde en nummer 7 (blauw omlijmd) de wagenmakerij) van schoonzoon Jacobus Groffen
Om een beeld te vormen hoe het rond het Dorpsplein er uit zal hebben gezien. Mogelijk brengt dit verhaal de vergane glorie weer in herinnering (foto uit W. van Eck, C. Vanwesenbeeck en W. van Ham, Bergen op Zoom verleden tijd, Rijswijk 1983)
De herberg op Nieuw-Borgvliet
In de wagenmakerij op Oud-Borgvliet woont Jacobus Groffen die met Johanna Schneider is gehuwd. In 1851 komt inwonen Marijn Dekkers, landbouwer uit Roosendaal. Hij huwt in 1855 met dochter Adriana Groffen. In 1863/1864 starten zij een herberg op Nieuw-Borgvliet. Hier verschijnen dan de eerste huizen aan het Koestraatje (nu de Rembrandtstraat en een kerk. Marijn wordt hier ingeschreven als herbergier. Na Dekkers blijft de herberg bestaan en in de loop der tijd uitgebreid met feestzalen. Ouderen onder ons klinken de namen “Kieboom-Dekkers”, erfopvolger, en - naar de latere koper - “zaal Den Ronden” meer dan bekend in de oren.
Het oranje vak geeft de horecagelegenheid aan. Gedeelte van kaart Drinkwatervoorziening aangelegd in 1899, Sectie E, Mondaf, Sectie F (beeldbank West-Brabants Archief)
De gebouwen op zowel Oud-Borgvliet als Nieuw-Borgvliet zijn inmiddels vervangen door woningen.
De persoon Anthonie Schneider
Schneider komt uit Duitsland. Als plaatsen van herkomst worden genoemd: Gulik, Gulikerland, Horsten en het meest Dusseldorp. Bij zijn overlijden in 1816 zijn de namen van zijn vader en moeder niet vermeld. Er staat alleen vader en moeder. Zijn voor- en achternaam worden op veel manieren geschreven. Het meest gangbaar is Snijder.
Overlijdensakte van Anthonie Schneider (West-Brabants Archief, Overlijdensregister Bergen op Zoom 1816, akte 32)
Deze Anthonie is echter een veelzijdig man: naast wagenmaker en herbergier heeft hij tijdens de Bataafse Republiek, die bestond van 1795 tot 1810, een bestuurlijke functie in de dan zelfstandige gemeente Borgvliet. Dit komt terug in de benaming van zijn functie in diverse aktes en registers: municipaal, wethouder en schepen. Hij zal verder ook actief zijn als landbouwer en hij koopt tijdens openbare verkopingen percelen gewas en hout.
In reactie op dit artikel ontving Willem Kruf drie foto's van Albert Kieboom, zoon van het echtpaar Kieboom-Dekkers. Waarvoor uiteraard onze grote dank.
Het interieur van de zaak (collectie Albert Kieboom)
De buitenzijde van café De Kroon, met de poort onder de Drie Hoefijzers die via - een gang met zwaluwnesten tegen de balken van de zoldervloer - toegang tot eerst de ene feestzaal achter het cafe en later een tweede zaal achter het huis links van de poort (collectie Albert Kieboom)
De uitbaters van de horecagelegenheid, echtpaar Eugene Kieboom en Toos Dekkers (collectie Albert Kieboom)
Catharina van der linde Bonner
zei op 20 mei 2022 om 12:55
Heel interessant !vooral het gilde van de varkensfinds connected to the church somehow !
Cees Hooydonk
zei op 20 mei 2022 om 14:17
Ik weet dat mijn opa s jongste broer Giel sijkerbuijk ook een dochter van Dekkers heeft getrouwd die hebben later tot zijn pensioen in Balkbrug gewoond, en zijn in de jaren 1970 weer naar bergen gekomen en in de plantaanstraat gaan wonen
Willem Kruf
zei op 20 mei 2022 om 16:42
Ja, de verdwenen horecazaak was de thuishaven van vele verenigingen, zo ook de postduivenvereniging Nooit Gedacht. Begin de jaren 1960 werden het cafe en de zaal verbouwd door Jan en Nan den Ronden. In die tijd mocht ik als klein kulleke op een vrijdagavond mee met buurman Koos Oerlemans om duiven in te korven voor de zondagvlucht en de klok te zetten voor de fondvlucht op zaterdag. Alles moest gebeuren in het cafe. In de opkamer grenzend aan het cafegedeelte en met een brede trap met vijf of zes treden bereikbaar werden de duiven ingekorfd. Toen Koos aan de man van de moederklok Arjaan Delrue vroeg wanneer iedereen zijn eigen klok kon aanslaan was het antwoord na het inkorven. Dat werd volgens Koos te laat. Dus zei Koos tegen Arjaan geef mij de moederklok maar en hij zette die op het biljart in het cafe. Ik moest naast hem komen zitten en kreeg schrift voor mijn neus en een balpen. Het aanslaan van klokken kon beginnen. Koos gaf zittend voor de moederklok telkens aan wanneer aangeslagen kon worden en ik moest de aanslagtijd van de klok met naam van het clublid in het schrift noteren. Na thuiskomst van de duiven werden de klokken afgeslagen en gelicht in het lokaal. Ofwel de nummers van de gummiringen die bij inkorven aan de poot van de duif werden gedaan, werden uit de klok genomen en genoteerd met de aankomsttijd op de papierrol in de klok. Nu zijn het andere (betere???) tijden door de digitaisering van de tijdsregistratie bij wedvluchten.
Albert Kieboom
zei op 21 mei 2022 om 12:43
We hebben heel wat jaren in café Kieboom-Dekkers, café De Kroon gewoond, het café dat later werd gekocht door Jan de Ronde.
Heel wat jaren nadat we waren verhuisd stond er in de krant, dat ze een luchtbuks hadden gevonden op een van de spanten op zolder.
Er werd gesuggereerd, dat bij het begin van de oorlog de buks was verstopt voor de Duitsers en dat de nieuwe eigenaar ( Jan de Ronde ) in het café trok deze buks pas is terug gevonden.
Dat de buks verstopt is bij het begin van de oorlog, kan ik me wel voorstellen ( in het café was volgens mij voor de oorlog een “luchtbuks” vereniging ), maar dat deze luchtbuks pas gevonden is door de familie van Jan de Ronde, daar moet ik dan toch iets van recht zetten.
Op een gegeven moment, ik zal misschien 6, 7 of 8 jaar geweest zijn, zag ik bij het spelen op de zolder, waar we ook sliepen, iets op een spant liggen.
Goed gekeken en dat bleek die bewuste luchtbuks te zijn, ik heb hem gepakt ( het spannen van de buks ging wel zwaar, dat weet ik nog wel, wat wil je, als 6 of 7 jarige ). Ik ben op zoek gegaan naar “pluimpjes” waar toen ook met de luchtbuks mee werd geschoten, enkele gevonden alsook wat loden kogeltjes ( geleerd op de kermis ) en daar begon ik mee te schieten, op het “potje” wat boven op de schoorsteen was gezet om deze beter te laten trekken.
Toen de pluimpjes en loden kogeltjes op waren heb ik wat spijkers gevonden maar dat was geen succes, toen maar wat soldaatje gespeeld. Op een gegeven moment kwam ons vader naar boven om wat op te halen, dat was even schrikken dus maar gauw de buks weer op een spant gelegd en nooit meer naar om gekeken, je had weer andere dingen om mee te spelen, zo ging dat toen.
Met het resultaat dat de familie de Ronde de luchtbuks heeft gevonden achter het spant.
Dit is het echte verhaal over de luchtbuks uit café Kieboom Dekkers
Willem Kruf
zei op 21 mei 2022 om 19:47
Het cijnsregister van Borgvliet 1759-1789 vermeldt onder de 1e hoek, nummer 7, de namen Gabriel en zoon Jacobus Groffen. Laatgenoemde is de grootvader van Adriana Dekkers - Groffen. Gabriel en Jacobus zijn eigenaar van en wonen in het huis genaamd "de Croon" . Mogelijk is het cafe "De Kroon" van de familie Dekkers op Nieuw-Borgvliet naar dat huis vernoemd.
