Het was in 1931 dat schipper De Jong zijn schip midden tussen de andere schepen aanlegde en voor de laatste keer sluis 0 in 's-Hertogenbosch passeerde met zijn trekschuit, op weg naar Veghel. Het schip was enkele jaren daarvoor al licht gemoderniseerd, zodat de schippersvrouw uit de wind en regen stond als zij het roer bediende.
Dat was een hele vooruitgang, zo’n verdraaibaar windscherm op het achterdek. De Jong had een mooi gezin met vier kinderen. Twee daarvan sliepen bij vader en moeder in de kajuit, die toch al heel krap was, en de twee oudsten sliepen in het achteronder, aan weerzijden van de roerdomp.
Maar toen de twee oudste kinderen na de vakantie naar school zouden gaan op het internaat, kwam er plek vrij in het achteronder en had men besloten om hier een ééncilinder Kromhout Motor te laten plaatsen met een omkeerbare schroef. Je moest met de tijd mee, maar eigenlijk had De Jong ook geen keus, nu de oudste en sterkste jongens aan de wal gingen leren.
Ruim drie weken was het schip uit de vaart en lag het op de werf om de motor te kunnen plaatsen. Alles liep voorspoedig en op het einde van de week ging het schip weer te water, nadat het onder de waterlijn van een mooi dekkend laagje teer was voorzien.
Het schip weer te water laten was spannend, maar het was vooral ook een feest om de eerste klappen van de motor te mogen horen in het bijzijn van al zijn kinderen die hiervoor speciaal vrij hadden gekregen dit weekend. Iedereen was trots en zeker omdat je zo mooi de omwentelingen van de schroefas mee kon tellen op het geluid van de motor. Dat klonk als TABAK.. TABAK.. TABAK.. TABAK!
Dit verhaal heb ik gehoord van de oudste zoon toen ik tijdens mijn vakantie op een bankje zat op de kade in Vlissingen. Waarna hij beloofde deze foto op sturen.
Foto: Schepen in de kolk van Sluis O, gezien vanaf de Hinthamerbrug, februari 1931. Fotograaf: Fotopersbureau Het Zuiden. Collectie Erfgoed ‘s-Hertogenbosch, fotonr. 0030509.
Marilou Nillesen
bhiczei op 22 oktober 2019 om 09:54
Prachtig verhaal, Gerard! Het feit dat dat de kinderen vrij kregen om bij de tewaterlating te zijn, geeft precies aan hoe groots zoiets moet zijn geweest. Wat mooi dat je het verhaal van de oudste zoon zo levendig hebt verwoord, veel dank daarvoor!
Ruim drie weken was het schip uit de vaart en lag het op de werf om de motor te kunnen plaatsen. Alles liep voorspoedig en op het einde van de week ging het schip weer te water, nadat het onder de waterlijn van een mooi dekkend laagje teer was voorzien.
