Najaar 1951 verzorgde dansleraar Verhoeven een cursus in Odiliapeel en een van de cursisten was mijn broer. Op een zaterdagavond fietste Arnold naar de Peel met de platenspeler onder de ‘stieke’ van de pakkendrager en enkele ebonieten platen bij zich. De zaal werd met een kolenkachel verwarmd.
Drie jaar later meldde ik mij aan voor de danscursus bij Arnold, wonende aan de Udenseweg in Volkel, op de woensdagavond bij Grardje Heymeriks.
Op de eerste avond leerden we het meisje met een lichte buiging te benaderen terwijl we zeiden: “mag ik deze dans van U” en zetten we de eerste passen van de foxtrot. Eén van de cursisten was Harrie van Moorsel, de vader van Leontien. Aangezien er minder vrouwelijke dan mannelijke deelnemers waren, vroeg de leraar om die ook uit te nodigen.
Wederzijds was er verlegenheid, een goede manier voor lichtvoetig lichamelijk contact. Na de oorlog was de geestelijkheid fel tegen deze benadering.
Doordat ik op karwei was en overwerk deed, mocht ik op zaterdagavond de les bij Hoevenaars in Odiliapeel inhalen. Het was daar veel gezelliger en ik bleef bij deze locatie. In december kwam de politie de leeftijd van de leerlingen controleren; jongeren stoven naar buiten of naar het toilet, de lesvergunning werd ingenomen. We kregen een mogelijkheid om op de zondagmiddag in Langenboom de resterende lessen te volgen.
In september 1955 begon ik opnieuw, wederom in de Peel. We leerden de oude en huidige dansstijl zoals de Engelse wals, foxtrot, veleta, St. Bernardswals, polka, Weense wals, Spaanse en de “Tennessee Waltz”, tango, mazurka en stepp. We werden vereeuwigd met een foto en later volgde een balavond, het tijdperk van het swingen kwam later.
Door de jaren heen bezocht ik diverse danslocaties. Danstijden waren meestal tussen 17 en 22 uur, de entree bedroeg fl. 2,00; je kreeg een kaartje en een stempel op de pols. Bij de danstent maakten sommigen van de rijkelijk aangebrachte drukinkt een afdruk bij iemand anders. Om de houten vloer glijdend te houden, werd er een mengsel van zaagsel en kaarsvet over uitgestrooid. In Mill was het in de voormiddag gratis dansen. Na afloop fietste ik naar huis en om 5 uur weer terug. Tot de laatste dans bewoog ik me over de vloer, daarbij alleen de wals overslaand.
In Volkel was de danstent achter danszaal Rudigerbosch opgebouwd, van Van Heesch. De officiële ruimte werd door Philips gebruikt als magazijn. De tent was aan de ingang verlicht. Even was er een spannend moment toen tijdens de polonaise voor een kort moment de verlichting werd gedoofd!
De N.C.B. schrijft in 1933: “Opgepast: zedelijke verwording en verwildering! Geen gedoofde lichten van danstenten, de verlichting mocht in geen geval worden gedoofd. Toiletgelegenheden moesten behoorlijk verlicht zijn om onzedelijke praktijken te voorkomen.” Bij sommige kerkinstellingen werden meisjes bij deelname aan danspartijen geweerd als Congregatielid.
Dansen was een gemakkelijke en prettige manier om aansluiting te maken met de andere sexe. Zo leerde ik ook het meisje kennen waarmee ik later gehuwd ben. In een schrikkeljaar mochten meisjes de jongens ten dans vragen. Opmerkelijk: Kermis Reek, vóór negen uur de laatste dans en om tien uur einde kermis. In 2017 bestaat Danscentrum Verhoeven 70 jaar, Proficiat!
Annemarie van Geloven
bhiczei op 23 november 2016 om 15:14
Beste Rini, weer een prachtig verhaal, waarbij jeugdherinneringen weer boven komen. Is dit de foto uit je verhaal. En waar zitten of staan jij en je meisje? En ken je nog meer namen?
Rini.
zei op 23 november 2016 om 21:15
Hoy Annemarie.
Het is de foto van uit het verhaal, genomen op de cursusavond.
Op de foto staan geen meisjes van me.
De 4e man op de achterste rij, vlnr. is Wim den Dekker uit Uden.
Ik sta boven de rechter schouder van dansleraar Verhoeven.
Annemarie van Geloven
bhiczei op 24 november 2016 om 12:15
Leuk, Rini. Dank voor je reactie!
Hans Verhoeven
zei op 4 december 2016 om 08:34
Dag Rini.
Mooi herkenbaar verhaal. Ik weet niet of Harrie van Moorsel (de vader van..) destijds uit Boekel kwam, maar in Boekel mochten mijn ouders destijds geen dansles verzorgen. De pastoor wilde geen vergunning afgeven vanwege het feit de Paus ooit de tango had verboden vanwege zijn onzedelijke danshouding. Mijn vader is ooit bij de pastoor in Boekel geweest voor een vergunning en die verzekerde mijn vader dat zijn volgelingen absoluut geen interesse zouden hebben in zo'n cursus. Mijn vader vroeg hem zijn volgelingen dit zelf te laten beslissen en toestemming te geven voor 1 proefles. Geen animo, dan was het afgelopen met dansen in Boekel. Wel animo, dan zou hij de vergunning verlenen. Pastoor ging akkoord en tijdens de eucharistieviering waarschuwde de pastoor zijn volgelingen voor deze onzedelijke vorm van recreatie. Het hing er met de benen buiten volgens mijn vader, maar een vergunning werd niet verleend. Daarom was Harrie van Moorsel als Boekelse waarschijnlijk in Odiliapeel op les gekomen. Jouw verhaal deed me denken aan dit 'keukentafel' verhaal van mijn vader. De preek van de pastoor over dansen had meer succes als een geplaatste advertentie, hoor ik mijn vader nog zeggen. Het is voor ons toch goed gekomen in Boekel. We hebben vele jaren in Nia Domo met veel plezier dansles verzorgd. Halverwege de jaren '80 zijn Alexander en Desiree Antoniou uit Boekel nog Nederlands Kampioen dansen geweest... Zo zie je maar.
Leuk dat je over mijn ouders zo'n leuk verhaal hebt gepubliceerd.
Norah
zei op 4 december 2016 om 16:21
Wat een verschil in omgeving, en plaats.
Mijn grootmoeder kreeg ook dansles, en wel in de negentiger jaren van de 19e eeuw. Dit was in Maastricht, toch ook een zeer katholiek bolwerk. Nooit íets van een verbod gehoord. Met mijn ouders, een generatie jonger, idem dito. En over mezelf zal ik maar helemaal zwijgen;)
Kun je zien wat die pastoors voor een macht hadden.....
Rini.
zei op 4 december 2016 om 17:09
Hans, bedankt voor het schouder klopje, alle reacties geven mij de moed om door te gaan.
Fijn dat je de anekdotes voor iedereen op de website verhaald.
Harrie, geboren Udenaar woonde op buurtschap Hengstheuvel en bleef de cursus
vervolgen bij Heymeriks, zijn stamcafé.
Was tevens mijn collega op de LTS in Uden en later bij fa. Munsters in Erp.
Gepubliceerde misstappen, het is altijd extra gratis reclame, en wat
verboden is krijgt de meeste belangstelling.
Wat Boekel betreft misschien weet Gerard, de vaste schrijver, nog wel een aanvulling uit 1980 te geven.
Vóór Allerheiligen, oktober 2014 schreef ik, ‘Alle Heiligen dansten met ons mee.’
Misschien weet iemand de namen van de cursisten, op de foto.
Rini.
zei op 4 december 2016 om 17:25
Norah, ik had eerder verwacht dat het uiterste katholieke zuiden nog
Roomser was.
Ons Moeke stimuleerde dansles te nemen, ipv. het café bezoek.
In de jaren negentig waren boeken over seks zoals Prostitutie,
in de Bieb van Best aanwezig in tegenstelling met Limburg, Sittard.
Norah
zei op 4 december 2016 om 19:48
Sittard en Maastricht nooit vergelijken, Rini:)
Maastricht is natuurlijk altijd wat mondain geweest, Belgische invloeden.
Willie Damen van de Mosselaer
zei op 5 december 2016 om 08:05
Mijn vriendin en ik, gingen vanuit Veghel vaak dansen in Uden, het was er reuze gezellig.
Zelfs met carnaval waren we er, verkleed en wel in tirolerjurkjes.
Rini.
zei op 6 december 2016 om 22:08
60 Jaar geleden, met 2e Pinksterdag ‘57 danste ik in Mill.
Het meisje vertelde dat het vandaag, maandag mogelijk was,
want Vader verbood hun als katholiek meisje op zondag deze kunst te beoefenen.
Ik heb haar daarna nog enige malen in Vught bezocht alwaar zij studeerde,
ik was gelegerd in Oirschot.
Rini.
zei op 6 december 2016 om 22:25
Dan scroll ik verder en lees het verhaal van Jan Peters:
21 Jaar eerder, ‘Dansclub Victoria in Mill moet dicht.’
Wat veel publiciteit haalde het zat dus bij vader nog diep geworteld.
Rini.
zei op 7 december 2016 om 22:42
En lees de gemaakte aantekeningen, evenals gistermiddag 9 juni,
het zwembad bezocht. Daarna fietsend naar het 15 km verder
gelegen Mill daar stond ik van 16.00 en 22.00 op de dansvloer.
Leerde drie meisjes kennen, zij moesten, “vóór de donker thuis zijn.”
Militaire kleding stond me natuurlijk goed.
Een maand later ontmoette ik, hèt meisje kennen waar ik tenslotte mee huwde. Ik wou dat ik die tijd over kon doen!
Ton van Riet, Gemert
zei op 30 december 2018 om 20:37
Rini, ik ontdekte via internet dat je ca. 2 maanden ouder bent dan ik. We hebben in Mill en in Volkel misschien wel met dezelfde meisjes gedanst in die tijd. In Beers was niet veel te beleven. Ik was daar in Mill lid van Doele Diana bij cafe Hoevenaars op de Beerse weg. Daar heb ik ook, in het zaaltje erachter dansles gehad van Verhoeven. Soortgelijke foto heb ik dus ook een. Wij hadden in Mill onze vrienden, o.a. enkele Keiezen van het kamp daar (later Nistelrode. Een los-vaste club waar mee we ook alle kermissen in Z.O.-richting bezochten; alles per fiets. “Door de Peel” heette dat; “Goei volk, mar rauw”. Dat pastte mij goed en nog! Dus ook in Uden (Heymerincx - Klotz - Moeke Peereboom enz.} Erp, Nistelrode, Volkel (daar heb ik jarenlang gewerkt), Boekel (daar heb ik jarenlang gewoond en getrouwd), Gemert. (daar woon ik nu dus, en ben ik met een Gemertse getrouwd-2de maal). Zeeland lieten we altijd links (eigenlijk rechts) liggen. Dat was te gevaarliijk. De dorpen in het Land van Cuijk stonden nooit op het programma. Daar zou je een boek over vol kunnen schrijven.
Rini de Groot
zei op 30 december 2018 om 21:51
Nol Verhoeven woonde toentertijd to. Moeke Perenboom waar ik nooit binnen ben geweest.
Het Thuisfront voor de Vliegbasis, op de dag dat Philips 75 jaar gevierd werd, brak na de middagpauze in Uden pas ‘echt’ het feest gedruis los. Het eindigde bij Moeke Peerenboom alwaar een Millse van de barkruk viel en d’r arm brak en nadien de vraag of het Ziekte- of ongevallenwet werd.
Zij was het ook die 48 jaar na haar uitspraak de titel werd voor: ‘Vinger in het verkeerde gaatje’ kantine juffrouw Bergman bij Philips Keramiek.
HansVerhoeven plaatste toch een aardige reactie.
Ton van Riet, Gemert
zei op 30 december 2018 om 23:19
Rini, dat was dus later de bar van Goorhuis. Ik meen dat het pand van Harry Wolters was. Die heeft er na Goorhuis nog gewoond. Ik heb daar nogal wat tijd versleten. Mijn eerste vrouw werkte daar achter de bar. Moeke Peereboom had een klantenkring tot ver buiten Uden, wijd en zijd bekend in die tijd, of eigenlijk zoon Tonnie, die de zaak dreef. Heel gezellige tijd. Inderdaad een mooie bijdrage van Hans Verhoeven. Als oud-inwoner van Boekel kan ik me daar wel iets bij voorstellen.
Rini de Groot.
zei op 12 mei 2020 om 23:32
Wanneer ik terug denk aan de vele uren die ik op de dansvloer doorbracht en alleen de Wals oversloeg. Het deed me telkens zeer op het moment dat ik met de dame de laatste zwier maakte bij het nu, zo bekende nummer; ‘You never walk alone’ van Richard Rodgers en Oscar Hammerstein. Maar keek heel tevreden terug aan de gezellige avond.
Norah
zei op 12 mei 2020 om 23:38
Waarom sloeg je de (Weense?) wals over, Rini?
Rini de Groot.
zei op 12 mei 2020 om 23:57
Ik kon als danspartner de zwier niet maken, ik genoot van het ritme.
Wat heb ik genoten en zeker wanneer ik de goede dame had gevonden.
Ik vond er niks aan toen men begon met het swingen, doch bij de laatste
avond van een feestje heb er toch van genoten je kwam lekker los.
Dansen was een prachtige manier, met onze verlegenheid, om lichaamlijk contact met de partner te maken. ik zou niet willen ruilen met de tijd van nu!!
Met spreekt nu over Huidhonger.
Rini de Groot.
zei op 11 mei 2023 om 23:07
Op Buurtschap Bedaf werd 'op Den Stal.' dansles gegeven.
Mien speelde op de Monica en Dien van de Braak uit Vorstenbosch
verzorgde de les.
Rini de Groot.
zei op 13 augustus 2023 om 18:23
Vond een deelnemerskaart voor het volgen van dansles in 1949
van m'n oudste broer, bij Dansschool Eduard Grijsbach.
Thuis als ‘Grijnsbag’ uitgesproken. M’n zus haalde daar dansles en
vond er niet gezellig de ‘aanwijzingen’ kwamen nooit vriendelijk over.
Het was destijds de enige dansles mogelijkheid in Uden en gehouden
bij Verkuilen. Het was de plaats voor de, ‘Burgers’ later kwam
de Verhoeven voor de ‘Middenstand’.
Paul Huismans
bhiczei op 15 augustus 2023 om 06:50
Wat leuk Rini, die leskaart. Vooral de 'maintien' geeft een prachtig beeld van de omgangsvormen. Hoewel een groot deel van die regels bij mijn danslessen midden jaren '70 ook nog golden. Colberts waren niet meer verplicht, maar spijkerbroeken waren uit den boze.
Willie Damen van de Mosselaer
zei op 15 augustus 2023 om 11:45
Toch schitterend om te lezen over de omgangsvormen bij het dansen.
In de zestiger jaren daar ook gedanst met mijn vriendinnen in Uden.
Drie jaar later meldde ik mij aan voor de danscursus bij Arnold, wonende aan de Udenseweg in Volkel, op de woensdagavond bij Grardje Heymeriks.
Vond een deelnemerskaart voor het volgen van dansles in 1949
van m'n oudste broer, bij Dansschool Eduard Grijsbach.
Thuis als ‘Grijnsbag’ uitgesproken. M’n zus haalde daar dansles en
vond er niet gezellig de ‘aanwijzingen’ kwamen nooit vriendelijk over.
Het was destijds de enige dansles mogelijkheid in Uden en gehouden
bij Verkuilen. Het was de plaats voor de, ‘Burgers’ later kwam
de Verhoeven voor de ‘Middenstand’.
