In Hoog Bezoek belicht De Gelderlander de periode 1895-1928 aan de hand van de werkbezoeken van commissaris van de Koningin Van Voorst tot Voorst. In samenwerking met het Brabants Historisch Informatie Centrum. Vandaag aflevering 36: kerk Wanroij.
Het is 12 augustus 1897 als de commissaris kennismaakt met de inwoners van de gemeente Wanroij. De Brabantse bestuurder krijgt een groots onthaal. Op de grens van Wanroij staat een erewacht van zestig paarden zijn rijtuig op te wachten. Aanvoerder is Cornelis Laarakkers (1867-1934), een geziene heerboer uit Wanroij. Het gemeentehuis is versierd, schoolkinderen wapperen met vlaggetjes en de mannenzangvereniging zingt de commissaris toe. Op het gemeentehuis krijgt hij te horen dat de landbouwende gemeente ijverige, brave inwoners heeft. Ze zijn ‘doodeenvoudig’ gebleven, maar het gaat hen betrekkelijk goed. Boer Laarakkers, die van de erewacht, wordt als voorbeeld van het eenvoudige karakter van de Wanroijnaar genoemd. De burgemeester fluistert de commissaris toe dat die boer wel anderhalve ton rijk is, maar uiterlijk ‘een doodeenvoudigen boer met een hoogen hoed van het jaar nul’. De burgemeester vertelde, dat die Laarakkers, als hij naar een markt ging, niet meer verteerde dan een eenvoudigen boerenknecht. In de gemeente verteerde hij op een jaar zeker geen gulden. Zooals Laarakkers was, zoo waren allen.
Als de commissaris in 1905 Wanroij opnieuw bezoekt, hoort hij van pastoor Johannes Glaudemans (1851-1931) dat diens parochianen welgesteld zijn, maar ook ‘conservatief’. Waarmee hij bedoelt: zuinig. Al sinds zijn aantreden in 1897 ijvert de zielenherder voor een nieuwe kerk, maar, aldus de commissaris: op geld waren zij zeer gierig; in tegenstelling daarvan waren ze zeer vrijgevig voor zaken in natura, als er een bedelmonnik kwam: boter, eieren, ham, mik, worst werden gaarne afgestaan.
Toch krijgt de pastoor zijn zin. In 1909 ontvangt hij van de gemeente 16.000 gulden. Zoogenaamd voor den toren, schrijft de commissaris, die ook wel weet dat een achterdeur wordt gebruikt omdat de overheid de kerk officieel niet mag ondersteunen, maar wel een toren mag subsidiëren die als uitkijkpost wordt gebruikt.
Het verhaal gaat verder onder de foto
Op 22 april 1909 legt pastoor Glaudemans de eerste steen van zijn nieuwe kerk, net als de vorige gewijd aan Sint Cornelius. De kerk krijgt het uiterlijk van die van Lith en de toren gaat op die van Asten lijken. De oude kerk, uit 1844, en de middeleeuwse toren worden afgebroken.
Een jaar later, op 9 mei 1910, wordt de nieuwe kerk door de bisschop ingewijd. Een journalist van de Tilburgsche Courant is nogal onder de indruk: De nieuwe kerk is een echt juweeltje. Zij is een der schoonste scheppingen van den welbekenden architect den heer C. Franssen te Roermond.
Als de commissaris in 1913 Wanroij weer bezoekt, troont een trotse pastoor de commissaris mee naar het nieuwe gebedshuis. Die vindt het een mooie kerk. Wat hem het meest verbaast, is dat de kerk op een open terrein staat, 200 meter van de weg: men kan de Kerk dus werkelijk zien.
Cornelis Laarakkers, de zuinige heerboer, laat zich van zijn beste kant zien. Ter ere van zijn in 1906 overleden vrouw schenkt hij de kerk een zilveren kelk, met inscriptie: in piam memoriam uxoris suae Johannae van Kessel (in vrome herinnering aan zijn vrouw Johanna van Kessel).
Foto's
De oude en een stukje van de nieuwe Corneliuskerk naast elkaar (Rijksdienst Cultureel Erfgoed fotonr. 016867)
Bouw van de nieuwe parochiekerk, c. 1909 (BHIC, coll. Jan Waarma nr. WAN0291)
De Corneliuskerk in 2008 (foto: BHIC / Henk Buijks)
Dit verhaal verscheen eerder in dagblad De Gelderlander.
Het is 12 augustus 1897 als de commissaris kennismaakt met de inwoners van de gemeente Wanroij. De Brabantse bestuurder krijgt een groots onthaal. Op de grens van Wanroij staat een erewacht van zestig paarden zijn rijtuig op te wachten. Aanvoerder is Cornelis Laarakkers (1867-1934), een geziene heerboer uit Wanroij. Het gemeentehuis is versierd, schoolkinderen wapperen met vlaggetjes en de mannenzangvereniging zingt de commissaris toe. Op het gemeentehuis krijgt hij te horen dat de landbouwende gemeente ijverige, brave inwoners heeft. Ze zijn ‘doodeenvoudig’ gebleven, maar het gaat hen betrekkelijk goed. Boer Laarakkers, die van de erewacht, wordt als voorbeeld van het eenvoudige karakter van de Wanroijnaar genoemd. De burgemeester fluistert de commissaris toe dat die boer wel anderhalve ton rijk is, maar uiterlijk ‘een doodeenvoudigen boer met een hoogen hoed van het jaar nul’. De burgemeester vertelde, dat die Laarakkers, als hij naar een markt ging, niet meer verteerde dan een eenvoudigen boerenknecht. In de gemeente verteerde hij op een jaar zeker geen gulden. Zooals Laarakkers was, zoo waren allen.
Op 22 april 1909 legt pastoor Glaudemans de eerste steen van zijn nieuwe kerk, net als de vorige gewijd aan Sint Cornelius. De kerk krijgt het uiterlijk van die van 
Een jaar later, op 9 mei 1910, wordt de nieuwe kerk door de bisschop ingewijd. Een journalist van de Tilburgsche Courant is nogal onder de indruk: De nieuwe kerk is een echt juweeltje. Zij is een der schoonste scheppingen van den welbekenden architect den heer C. Franssen te Roermond.
