Pax-Christi-voettochten in de jaren ‘70

De routes werden voorbereid door route-ouders, zij regelden o.a. de overnachtingsadressen voor de kapittels, zoals groepjes van ongeveer 15 tot 20 jongens en meisjes werden genoemd. Vooraf aan de voettocht was er ook een leidersbijeenkomst om een en ander door te nemen. Op de donderdagmiddag van de herfstvakantie werd iedereen verwacht bij de Brabanthallen en ging je per route naar een startplek.

Voor mijn route was dat Boerdonk. Je stond daar dan met een groepje jongeren die elkaar niet kenden en allereerst werd er daarom een plek gezocht waar je verder met elkaar kon kennismaken. Wij deden dat bij een boerderij waar we gastvrij werden onthaald en er gevraagd werd of we iets wilden drinken. Natuurlijk zeiden wij daar geen nee tegen. Na die eerste kennismaking liepen we verder naar de ‘Blauwe Kei’ waar eten werd geserveerd uit grote kookpotten. Hier brachten we ook de avond door met een jeugdmusical, zingen en verder praten over het thema van de voettocht.

Ieder jaar had de voettocht een ander thema. We sliepen ook in de ‘Blauwe Kei’ in allerlei ruimten. De volgende ochtend ging je met je kapittel verder onderweg naar Berlicum. De middagpauze was in Heeswijk-Dinther. Onderweg praatte je regelmatig over allerlei zaken die je bezighielden en zo ontstond er vaak een gevoel van saamhorigheid. Als het regende of koud was, klopte je eigenlijk nooit tevergeefs aan bij een boerderij of je even binnen kon zitten. Hier ontmoette je de Brabantse gastvrijheid.

In Berlicum werd er gegeten in ‘D’n Durpsherd’ en na het eten werd je opgehaald door iemand van de gastouders waar je ook een slaapplaats had in stal of boerenschuur. Omdat de afstand van ‘D’n Durpsherd’ naar het gastgezin te groot was en we wel moe zouden zijn van de tocht van Veghel naar Berlicum, werden we op een open landbouwwagen met een trekker tot aan de boerderij vervoerd. De volgende morgen kon je in een jute zak de luchtbedden afleveren bij garage Hoevenaars, zodat je ze niet op je rug mee hoefde te sjouwen, want die dingen waren best zwaar.

Die dag gingen we van Berlicum naar Rosmalen voor de middagpauze bij huishoudschool ‘de Bron’. Vandaar liep de route via Hintham naar de St. Jan in ‘s-Hertogenbosch waar het goed thuiskomen was en veel gezongen werd.

Ook werd er dan door het leger uit grote kookpotten een heerlijke warme maaltijd geserveerd en ging iedereen naar een slaapplek in een school of bij een gastgezin. De volgende dag was er een slotviering in de Brabanthallen, kwam je nog even met je kapittel bij elkaar en was er een intens afscheid bij de trein. Je wilde eigenlijk het gevoel van die voettocht bewaren, maar ja...

De meest intense contacten werden voortgezet in een briefwisseling

Yvon van Noort nam deel in 1976 en stuurde ons het bijbehorende boekje en treinkaartje (met dank!):