Een heel voorname straat in Stampersgat, dat was de Brugstraat. Met kerk, pastorie, molen, kleuterschool en de toegang naar de suikerfabriek. Daar is nu weinig meer van over. De oude pastorie staat er nog, in een doodlopende straat waar niemand komt, behalve de bewoners en hun visite
Behalve de voornaamste straat was het ook de drukste straat, herinnert Johan Vermolen zich. Vermolen, derde generatie cafébaas van Het Tramstation, heeft na 150 jaar het illustere café gesloten. De Brugstraat ging via de brug over in de Steiledijk. De eerste brug was een houten ophaalbrug, in 1859 gebouwd. Daarmee verdween het pontje dat sinds 1711 tussen Stampersgat, Fijnaart en de weg naar Dinteloord voer, uit de vaart. De Brugstraat werd tot die tijd Veerdam genoemd.
De houten ophaalbrug was niet stevig genoeg en werd vervangen door een stalen draaibrug. Die was zo stevig dat de tram erover kon rijden. Deze tramlijn werd in 1906 in gebruik genomen, met een aftakking naar de suikerfabriek. Aan de Stampersgatse kant van de brug stond de ‘oude’ suikerfabriek, waar nu de Staalunie is gevestigd. Het brugwachtershuis staat er nog.
Een groot groen hek markeert het einde van de huidige Brugstraat. “Ineens was de drukte weg,” zegt Jan Bus (87). Hij woont al zijn hele leven aan de Brugstraat. De familie Bus had grond ‘aan de overkant.’ “Toen hadden we nog meerdere oogsten per jaar. Het was heel makkelijk om met paard en wagen over de brug met de oogst van de overkant te komen, veel makkelijker dan toen het met de pont moest.” Dus was het voor de harde werkers van Bus een fikse stap terug toen de brug verdween. Kilometers verderop werd immers de ‘Witte Brug’ gebouwd. Deze ligt er nog steeds.
Daar ging wel een en ander aan vooraf: In de oorlog hadden de Duitsers de oude brug opgeblazen. Opnieuw ging een pontje dagelijks vele keren heen en weer. Bij de bevrijding werd een baileybrug over de Dintel gelegd. Jan Bus: “Ik weet nog dat er in een bepaalde periode twee bruggen lagen, die bij ons aan de Brugstraat en die verderop. Mensen uit Stampersgat liepen toen regelmatig een rondje over de bruggen.”
De Brugstraat is nu niet meer dan een doodlopende zijstraat van de Dennis Leestraat. Altijd zal Bus blijven weten wanneer de brug verdween: “Dat was in 1951. In januari van dat jaar zijn we getrouwd. In augustus verdween de brug.”
* Naar een artikel gepubliceerd in BN De Stem van juli 2008.
Behalve de voornaamste straat was het ook de drukste straat, herinnert Johan Vermolen zich. Vermolen, derde generatie cafébaas van Het Tramstation, heeft na 150 jaar het illustere café gesloten. De Brugstraat ging via de brug over in de Steiledijk. De eerste brug was een houten ophaalbrug, in 1859 gebouwd. Daarmee verdween het pontje dat sinds 1711 tussen Stampersgat, Fijnaart en de weg naar Dinteloord voer, uit de vaart. De Brugstraat werd tot die tijd Veerdam genoemd.
De houten ophaalbrug was niet stevig genoeg en werd vervangen door een stalen draaibrug. Die was zo stevig dat de tram erover kon rijden. Deze tramlijn werd in 1906 in gebruik genomen, met een aftakking naar de suikerfabriek. Aan de Stampersgatse kant van de brug stond de ‘oude’ suikerfabriek, waar nu de Staalunie is gevestigd. Het brugwachtershuis staat er nog.
Daar ging wel een en ander aan vooraf: In de oorlog hadden de Duitsers de oude brug opgeblazen. Opnieuw ging een pontje dagelijks vele keren heen en weer. Bij de bevrijding werd een baileybrug over de Dintel gelegd. Jan Bus: “Ik weet nog dat er in een bepaalde periode twee bruggen lagen, die bij ons aan de Brugstraat en die verderop. Mensen uit Stampersgat liepen toen regelmatig een rondje over de bruggen.”
