Varkentje wassen

Hallo, Heel apart zo'n oude foto waar mijn eigen Vader op heb gespot Dit is op de varkens/Beeren fokdag zoals die toen der tijd hete mijn Vader zat in het bestuur van de Beeren vereniging in Rijkevoort, ik zie mijn Vader daar met het hele bestuur van die vereniging. Deze beren stonden bij een persoon die uitgekozen werd door het bestuur en daar moesten de boeren met hun zeugen naar toe als ze tenminste biggetjes wilden krijgen! Maar dat was dan zo'n dag waar die beeren beoordeeld werden! Ik zou het op prijs stellen als ik deze foto nog zou kunnen bemachtigen, laat eens horen hoe dat in zijn werk gaat?

@Henk: Dat lijkt me inderdaad bijzonder als je zo opeens je vader weer ziet opduiken op een foto! We sturen de foto naar je toe. Is er bij jullie thuis ook ooit zo'n fokdag gehouden?

Hallo, Nee die fokdagen waren niet bij de mensen thuis!
Groet,

mijn moeder inmiddels 77 jaar kwam met deze foto binnen lopen en vroeg of ik hier iemand op kende. direct zag ik ome har (harrie janssen)uit geijsteren staan met pet in het midden van de foto, met langs hem dacht ik een andere oom, maar het was mijn opa (opa sijmons uit maashees). mijn oom fokte destijds varkens, vandaar dat er met een keurende blik naar deze beer gekeken werd. beiden zijn inmiddels gestorven. voor mijn moeder een heel bijzondere foto van haar vader en schoonbroer. als het mogelijk is zou ik van deze foto graag een fotokopie willen bemachtigen, maar hoe werkt dit?
groet

Bij het zien van deze foto komen er talloze herinneringen bij mij boven. Ik word in een keer weer 18, 19 jaar. Ik ben de tweede dochter in een gezin van zeven. Ik ging altijd met mijn vader naar de fokdagen. Dat was echt een mannenaangelegenheid; ik was er altijd het enige meisje. Altijd in rok met huishoudschort voor. Dan gingen we met onze beren naar de fokdag toe.

Maar de dag daarvoor was ik er al volop mee bezig geweest. Dan had ik alle varkens staan te schrobben en ingewreven met Zwitsal talkpoeder. Ik wreef ze helemaal met m’n handen in zodat ze er mooi bij liepen. Aan de foto kon ik meteen zien dat er niet één van ons was; zo lieten wij ze er niet bij lopen.

Niet zonder resultaat overigens want we hadden regelmatig kampioenzeugen. Als je bij fokdagen in de regio nummer één werd, dan mocht je naar de fokdag in Den Bosch. Als je daar de titel van nationale kampioenzeug kreeg, dan had je echt wat bereikt. De biggetjes die daar uit voortkwamen – in mannelijke lijn – waren al gauw zes, zevenhonderd gulden waard. Een vermogen in de jaren vijftig.

Ik heb mijn man leren kennen bij de fokdagen. In 1957 kwam het bestuur uit Overloon en die had een chauffeur nodig. Haast niemand had een rijbewijs maar hij wel. Hij knoopte een praatje met mij aan maar ik zei haast niks terug. Dat mocht ook niet van mijn vader. Een jaar later kwam ik hem weer tegen toen ik met mijn vader naar Overloon fietste om naar de nieuwe kerk te gaan kijken. Pas toen ik hem het jaar daarop tijdens het dansen in Stevensbeek weer tegen kwam, kregen we verkering. En nu zijn we al vijftig jaar een paar. Kun je zien wat één foto allemaal voor verhalen los maakt.

Een heel herkenbare foto. Mijn vader was boer in Oploo. Hij was in de jaren dertig al bezig met het fokken van steeds betere varkens. Als je een dier had met een mooie lijn, goede achterham en voldoende spenen, dan kon je hoge ogen gooien. Ik was de oudste thuis, mijn broer kwam veel later dus was het voor mij logisch dat ik veel werk op me nam. Voor de keuring gingen we eerst de varkens wassen. Met een borstel, warm water en groene zeep werden de zeugen gewassen. Dan waren ze op hun mooist tijdens de keuring.

We gingen allerlei keuringen af: van St. Tunnis, Deurne en Mill en uiteindelijk dan naar Den Bosch. Daar hebben we een zeug getoond waarmee we Nederlands kampioen zijn geworden. Voordat we weer thuis waren, stonden er Italianen voor de deur die een beer daarvan wilden hebben. Die waren natuurlijk op de fokdag in Den Bosch en waren meteen naar de winnaar gereden.

Ik heb heel veel plezier gehad in dat werk. Ik zie dat als iets van die goeie ouwe tijd die nu voorbij is. Dat werk werd met zoveel liefde gedaan. Altijd werken aan een betere kwaliteit, werken aan goed vee. Als je sterzeugen in huis hebt, dan heb je geen duizend zeugen nodig, zoals nu. Met de varkensziekte in de jaren zestig is een eind gekomen aan deze fokdagen. En aan een tijdperk, in feite.

@Henk: Wat ik meer bedoel; werden deze fokdagen bij boerenbedrijven gehouden? En zo ja, wie kwam daarvoor in aanmerking? (En zo nee, waar vonden ze dan wel plaats?)

@Eric: Bedankt voor je mooie reactie! Ik stuur de foto naar je toe.

@mevrouw Bloemen en mevrouw Jakobs: Hartelijk dank voor de mooie verhalen die u met ons heeft willen delen! Mooi dat een foto zoveel los maakt.